Planet Terror

?They soon realize they just fucked with the wrong Mexican!? De eerste Grindhouse-feature, Quentin Tarantino?s Death Proof, bleef verstoken van de neptrailers die in de States tussen de twee films door werden vertoond. Planet Terror maakt dat nu een beetje goed met Machete, een gewéldig lekkere trailer met Danny Trejo. Die wordt flink genaaid door een bende smeerlappen, waarna hij op een Kill Bill-met-bazooka?s-achtige wijze op een roaring rampage of revenge gaat, om Tarantino?s wraak-tweeluik even te quoten. Waar The Bride het doet met stijl en samoeraizwaarden, gebruikt Trejo riot guns, zijn vuisten en uiteraard: zijn machete. Machete doet wat elke valse trailer wel zou moeten doen: je wou dat het een echte film was.

Als de speeltijd voorbij is, begint...de speeltijd opnieuw. Alleen duurt hij nu langer en heet hij Planet Terror. Er valt heel wat te vertellen over Robert Rodriguez? bijdrage aan het Grindhouse-project, maar alles kan worden samengevat in dit aanstekelijk Engelse woordje: fun. 105 minuten lang heeft Rodriguez lak aan alles wat naar conventionele cinema ruikt: van een plot is amper sprake, er wordt zelfs geen moeite gedaan om relatief onmogelijke gebeurtenissen te verklaren en de hele cast acteert zo over the top alsof het een lange improvisatierepetitie betreft. Ze worden daarbij geholpen door een infantiel scenario waaruit blijkt dat Rodriguez eigenlijk alleen maar tijd heeft gestoken in het verzinnen van coole one-liners. Gelukkig is dat hem goed gelukt.

Planet Terror begint bij een fout afgelopen transactie van biochemische wapens. Wapenhandelaar, wetenschapper en testikelverzamelaar Abby laat een gevaarlijk gas, DC2 ofte ?Project Terror?, vrij, de gevolgen laten zich al raden. Het gas verandert mensen in bloeddorstige zombies met etterende builen op hun lijf. Wegens een hele resem toevalligheden blijft uiteindelijk een bont allegaartje helden over om de wereld te redden van het ultieme onheil.

U weet hoe zo?n verhalen dan gaan: bloed, meer bloed en nog veel meer bloed. Rodriguez smijt het wellustig in het rond, maakt er barbecuesaus van en schept er een buitenaards genoegen in om allerlei onfortuinlijken op de meest afschuwelijke manier om het leven te brengen. Tussendoor vindt hij de tijd om hoofdrolspelers El Wray en Cherry Darling (die namen!) met elkaar van bil te laten gaan. El Wray (Freddy Rodríguez) is een aimabel boefje met een ongelooflijk scherp afgesteld vizier (?I never miss.?), Cherry Darling (Rose McGowan) zijn trailer trash ex-liefje die grossiert in nutteloze talenten en plannen (?I was gonna be a stand up comedian.?). Gelukkig vindt ze diep in de film haar roeping wanneer El Wray een machinegeweer plant in het stompje waar ettelijke minuten eerder nog een been aan vasthing. Rodríguez en de bloedgeile McGowan leiden een bijzonder appetijtelijke cast, met onder meer nog Michael Parks die terugkeert als sheriff Earl McGraw (From Dusk Tlil Dawn, Kill Bill, Death Proof). Regisseur Rodriguez gunt ons dit keer zelfs een blik in het privéleven van de man.

Natuurlijk houdt deze film geen steek, zit er amper lijn in en is de plot nog leger dan de Sahara op midzomerdag. Toch verdient Rodriguez een dikke pluim. Hij lijkt, simplistisch gesteld, meer moeite te hebben gedaan dan Tarantino voor Death Proof. De actie is bombastischer, de dialogen puntiger en de kleine lolletjes die de film het grindhouse-gevoel moeten geven, dragen dit keer zelfs in zekere mate bij tot het verhaal, maar dan gewoon een leuke gimmick te zijn. Zo stopt de film op een wel heel intiem moment, krijgen we ?scene missing? te zien en hervat de pret zich opnieuw in het midden van de actie.

Het is trouwens opmerkelijk dat er nu ongeveer gelijktijdig twee zombiefilms in de bioscoop draaien die niet verder van elkaar af hadden kunnen staan. 28 Weeks Later grossiert ook wel in blood'n'gore, de rillingen die je van die film krijgt vervangt Rodriguez door onbedaarlijke lachstuipen.

Planet Terror is geen meesterwerk. De grote troef van de film is dat hij dat ook nergens pretendeert te zijn. Het maakt dit onafgebroken stuk pure lol veel meer dan zomaar een guilty pleasure. Voor wat het is, is Planet Terror gewoon een goede film.

Mathieu Dams Helemaal (niet) akkoord? Lees de