In the Valley of Elah

Regisseur en scenarist Paul Haggis verklaart dat hij na het succes van Million Dollar Baby en Crash meer dan voldoende bronnenmateriaal bezat voor een aantal nieuwe projecten. Bij de keuze van zijn nieuwste film liet hij zich leiden door zijn stelling: ?Anything that you know will never be made, that?s what I want.? In 2003 ontving hij het artikel Death and Dishonor van Marc Boal uit Playboy Magazine. Dit tragische verhaal over de moord op een jonge soldaat en de tol van de strijd in Irak werd na overleg met gelegenheidsraadgever Clint Eastwood het onderwerp van In the Valley of Elah, een thema waarover velen liever zwijgen. Daarmee vindt hij aansluiting bij een opvallend grote groep Amerikaanse filmmakers die momenteel van leer trekken tegen de Amerikaanse inmenging of pogen een kritisch beeld te schetsen van de Amerikaanse militaire acties in het Midden-Oosten, denk maar aan Syriana, Jarhead, Rendition, Lions for Lambs of The Kite Runner).

Centraal in dit misdaaddrama staat een ietwat mysterieus politieonderzoek in een actuele militaire context: kort na terugkeer van het oorlogsfront in Irak verdwijnt de jonge Mike Deerfield. Zijn ouders hebben reeds een zoon in een oorlog verloren. Vader Hank (Tommy Lee Jones) besluit zijn jongste zoon zelf te gaan zoeken. In de loop van het onderzoek leert hij de politie-inspecteur Emily Sanders (Charlize Theron) kennen. Samen ontdekken ze de waarheid achter de verdwijning evenals de trauma?s die een hel als Irak jonge soldaten bezorgt. Ondertussen belicht Haggis ook de complexe emotionele band tussen vader en zoon. Toch bewaart hij ook hier enige afstand. Met de ontknoping geeft de regisseur de kritische ondertoon en de bezinnende waarde van zijn film prijs.

Tommy Lee Jones blijkt de perfecte man om gestalte te geven aan een gesloten en trotse dominante vader die deels tot inkeer komt. Hij kreeg voor deze rol dan ook een Oscarnominatie. Charlize Theron is overtuigend als tegengewerkte vrouw in een mannenwereld. .

In the Valley of Elah is een gestileerde film in overheersend grijze tinten en fel belichte beelden. De keuze voor deze koele grauwe stijl benadrukt het nuchtere en analyserende thema van Haggis? film. Door die stijl bewaart de regisseur-scenarist ondanks de betrokkenheid van de vader een zekere afstandelijkheid. Dit komt de kritische ondertoon ten goede en zorgt ervoor dat de film niet op het sentiment focust maar op de psychologische gevolgen van oorlogsvoering. Of men nu voor of tegen de oorlog in Irak is, deze film zal de gevolgen van een dergelijk uit de hand gelopen conflict onthullen. Ondanks de Amerikaanse bril zien we een degelijke en gelaagde film die drama en moordonderzoek weet te combineren.

Vera Bras Helemaal (niet) akkoord? Lees de