Lions for Lambs

Robert Redford heeft zich doorheen zijn carrière als filmmaker steevast een meer dan degelijk cineast getoond, maar met Lions for Lambs laat hij zich van zijn scherpste kant zien zonder zich daarom antipatriottisch op te stellen. In dit politieke drama hangt de intussen 71-jarige Hollywoodster diverse hete hangijzers op, met de intentie u te informeren en opiniëren.

In een dubieuze casting treffen we Tom Cruise aan als ambitieuze senator Jasper Irving. Dubieus zeggen we, omdat de ijdele ster zich de laatste jaren vooral op negatieve wijze in de kijker werkte en daardoor als republikein met een fout fanatisme ongegeneerd irritant mag wezen. Anderzijds heeft Redford er wel voor gezorgd dat de superster ook het meest principiële personage mag vertolken, die de doorwinterde journaliste Janine Roth (Meryl Streep in overdreven cynische doen) uiteindelijk van haar stuk weet te brengen met sluwe uitlatingen die zelfs de meest linkse activist aan het twijfelen zouden brengen. In deze eerste plotlijn laat Redford zijn protagonisten voornamelijk praten en dat is ook het geval in het relaas waarin hij zelf de hoofdrol speelt.

Als universiteitsprofessor Stephen Malley tracht hij een naar zijn zin te weinig geëngageerde student ervan te overtuigen zijn maatschappelijke verantwoordelijkheid op te nemen. Hij verwijst in zijn betoog naar twee oud-studenten die hem nauw aan het hart liggen. Arian en Ernesto bevinden zich op dat moment in Afghanistan, waar ze als soldaten de door senator Irving bejubelde nieuwe aanvalstechniek uitproberen maar daarbij flink in de penarie komen te zitten. Hun belevenissen bevatten meer actie en zorgen daardoor voor afwisseling in wat in eerste instantie toch hoofdzakelijk een praatfilm lijkt te zijn, waarbij opvallend weinig emotie of filmische troeven opvallen.

Wat we te horen krijgen, is op dat moment interessant, informatief en boeiend zonder meer: de arrogantie van de VS en de rol van dat land in conflicten overal ter wereld, de steeds afnemende verantwoordelijkheid van de media, het bespelen van de publieke opinie, de betrokkenheid van een generatie voor wie de oorlog veraf en clean is, ... al deze thema's worden als pingpongballen heen en weer geslagen tussen een variatie aan voornamelijk liberale personages. Redford houdt zich niet in, hoewel zijn fanatisme niet blind is. Hij kiest voor intelligente, zij het bekende argumenten in plaats van dooddoeners en zet de meedenkende kijker af en toe klem in zijn eigen gedachtegang. Dat belet de film echter niet vrij prekerig te zijn. Een spandoek met een schreeuwerig 'Waar zijn we toch mee bezig?!' hangt als het ware boven het bioscoopscherm.

Narratief gezien weet Lions for Lambs uiteindelijk wat aan dramatiek te winnen wanneer de personages meer emoties beginnen te vertonen. Streep mag na het uitdrukkelijk nota's nemen (mag je geen bandrecorder gebruiken wanneer je een senator interviewt?) even tot bezinning komen zoals alleen zij dat kan, maar het zijn vooral de twee soldaten (gespeeld door opkomende talenten Michael Peña uit World Trade Center en Crash en Derek Luke uit Pieces of April en Antwone Fisher) die de kijker uiteindelijk bij zijn nekvel grijpen. Toch is het veelzeggend dat Redford uiteindelijk een weinig subtiele en melodramatische afloop nodig heeft om de kijker lichtjes bedremmeld en pessimistisch de bioscoopzaal te laten uitwandelen.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de