Giorni e Nuvole

Wat gebeurt er met een mens en met een relatie als men noodgedwongen de levensstandaard moet terugbrengen? Op deze vraag biedt de Italiaanse cineast Silvio Soldini in Giorni e Nuvole een mogelijk antwoord. Het resultaat is een psychologisch drama dat het vooral moet hebben van het observatievermogen van de regisseur en de zeer overtuigende acteerprestaties van Margherita Buy (Elsa), Antonio Albanese (Michele) en Alba Rohrwachter (Alice).

Het koppel van dienst is reeds de veertig voorbij. De bevallige Elsa en de kalende Michele zitten er warmpjes in. Een verrassingsfeest ter ere van de succesvolle verdediging van Elsa?s kunsthistorische doctoraatsthesis stelt hun prachtige woonst en hun selecte vriendenkring en familie voor. Er lijkt geen wolkje aan de lucht maar de donkere wolkenhemels die schilderachtig in beeld worden gebracht, voorspellen weinig goeds. Er is verandering op til. De ochtend na het feestje breekt dan ook een figuurlijk onweer los ten huize van het welgestelde paar. Michele verzweeg dat hij al twee maanden lang werkloos is. Al snel blijkt dat hun financiële toekomst allesbehalve rooskleurig is. Het paar verhuist noodgedwongen naar een klein appartement, moet de boot verkopen, annuleert een exotische reis en vermijdt uit schaamte het contact met de selecte vrienden. Terwijl het Michele maar niet lukt om een degelijke nieuwe baan te vinden, gaat Elsa twee jobs combineren. Hij voelt zich een mislukkeling, omdat hij niet langer de kostwinner is. Dat Elsa haar passie, de restauratie van een pas ontdekte fresco, opgeeft om geld in het laatje te brengen, doet hen verder uit elkaar groeien. Of de liefde dit overwint en of er überhaupt nog liefde is tussen hen, zal blijken.

In Giorni e Nuvole wordt er met een onmiskenbaar zuiders temperament naar hartenlust geruzied. Soldini (regisseur van onder andere het gelauwerde Pane e Tulipani) slaagt erin om de karakters van de protagonisten te doorgronden. Naast de huwelijksperikelen heeft hij ook aandacht voor de moeizame relatie met dochter Alice. De vriend van Alice blijkt niet in de smaak te vallen bij de ouders. Wanneer Michele bijvoorbeeld na een fikse ruzie onverwacht bij zijn dochter overnacht en ?s ochtends door haar vriend op brioches wordt getrakteerd, krijgt hij een affirmatieve respons op zijn vraag of haar vriend elke ochtend brioches meebrengt. ?Hij is aardig?, stelt Michele zijn mening bij. ?Wie had dat gedacht?, repliceert zijn dochter.

Soldini opteerde voor een spaarzaam gebruik van muziek. Enkel wat occasionele gitaar- en vioolpartijen ondersteunen bepaalde scènes. De muzikale schaarste staat in functie van een zo groot mogelijke betrokkenheid van de toeschouwer. Soldini?s initiële vraagstelling lijkt banaal. Als buitenstaander zou men immers al vlug de verminderde levensstandaard van Elsa en Michele gaan relativeren. Een grotere inkijk op het leven van het paar maakt het verhaal echter interessant en verhoogt het begrip voor hun situatie.

Vera Bras Helemaal (niet) akkoord? Lees de