The X-Files: I want to believe

Mysterieuzer dan een peuter in een UFO. Spannender dan een dozijn reguliere politieseries. Verleidelijker dan het meest sexy slipje van uw lief. The X-Files was, het dient gezegd, in zijn tijd ?de jaren negentig- de juiste serie op het juiste tijdstip. Niet alleen bood hij inspiratie voor een voetbalstadion aan samenzweringstheorieën, hij was bovendien het spijkerharde bewijs dat de argeloze televisiekijker heus niet wegloopt voor kwaliteit. Bovendien waren de twee hoofdrolspelers, David Duchovny en Gillian Anderson, als de meegaande Mulder en de nuchtere, enkel in empirisch bewijs gelovende Scully, perfect gecast. De vraag of die twee elkaar nu ooit zouden kussen hield indertijd hele naties in de ban. Dubbel zo jammer dus dat de eerste film rond The X-Files uit ?98 een beetje een sof was: yep, de aliens, de buitenaardse virussen, de doofpotoperaties, het zat er allemaal in maar het maakte allemaal zo?n ?hoe zullen we het zeggen- vermoeide indruk, alsof de scenaristen ook niet meer wisten van welk hout pijlen te maken.

Hoog tijd voor herbronning, moet bedenker Chris Carter gedacht hebben. De nagelnieuwe X-Files-film is narratief dus even rechtlijnig als een waterpas geworden, en aan het einde worden alle losse eindjes keurig aan elkaar geknoopt. Bovendien blijken Mulder en Scully eindelijk een koppel te vormen. Maar biedt The X-Files: I want to believe de kijker een portie versgeslepen mysterie en spanning om van te smullen?

Mulder en Scully zijn al jaren weg bij de FBI als de overheidsdienst hun hulp inroept bij de zoektocht naar een verdwenen agente. De hulp van een voor kindermisbruik veroordeelde priester met paranormale gaven, drijft eens temeer een wig tussen het koppel: Mulder gelooft blindelings de visioenen van de man, Scully staat er, met haar doktersopleiding, uiterst sceptisch tegenover. Bovendien heeft Scully zich in het ziekenhuis waar ze werkt ontfermd over een terminaal ziek kind dat de directeur naar een palliatieve afdeling wil overhevelen. Dan komen de gebeurtenissen in een stroomversnelling. Een tweede vrouw wordt vermist. De FBI vindt afgerukte ledematen die een verdovingsmiddel bedoeld voor dieren, bevatten. Uiteindelijk raakt zelfs Mulder vermist. Kan Scully het hoofd koel houden?

U merkt het: geen aliens meer, weg met de buitenaardse virussen en doofpotoperaties. Jammer, want net die lekker ongeloofwaardige dingen gaven de serie ?mits spaarzaam gedoseerd- haar charme. Met dit verhaal is The X-Files gedegradeerd tot een politiethriller. Een vrij ordinaire thriller eigenlijk, want voortdurend zit je als kijker bij jezelf te bedenken dat je al beter hebt gezien. Ook verliezen de makers veel kostbare tijd met de lichtjes overbodige nevenplot van Scully en haar gevecht om haar terminaal zieke patiënt. Tenslotte vangt de regisseur weinig aan met het nochtans interessante gegeven dat Mulder en Scully eindelijk een koppel vormen. Combineer dit alles en u dient deze film te mijden als een dolle koe? Mwa. De pedofiele priester die visioenen krijgt en het wereldbeeld van de overtuigde atheïste Scully aan het wankelen brengt, vormt een zeer interessant personage en injecteert deze lauwe film met het vleugje mysterie dat de prent zo broodnodig heeft. Is God immers niet het ultieme X-Files-dossier? Onze tip: laat gouden herinneringen aan een kwaliteitsserie uit een vorig leven harder doorwegen dan uw nieuwsgierigheid en mijdt deze film. Ja, the truth is still out there maar het is een waarheid die ons niet meer interesseert.

Filip Hermans Helemaal (niet) akkoord? Lees de