Inju, la bête dans l?hombre

Genre: Mysterie | Duur: 1u45 | Release: 17 September 2008 | Land: Frankrijk | Regie: Barbet Schroeder | Cast: Benoît Magimel, Lika Minamoto, Shun Sugata, Ryo Ishibashi

Een weerloze vrouw, een heldhaftige man en een bewapende schurk. Inju, la bête dans l?hombre, de nieuwe film van Barbet Schroeder (regisseur van de zwakke thriller Murder By Numbers, maar tegelijk ook befaamd documentairemaker), start als een bijzonder goedkope horrorfilm. Maar er blijkt meer aan de hand. De film is namelijk een goedkope verfilming van een roman van Shundei Oe, Japans meest controversiële schrijver. En daar start het verhaal van Inju.



Oe is een fenomeen in Japan: vanuit complete afzondering schrijft hij boeken waarin het goede sterft en het kwade zegeviert. Met zijn gewelddadige stijl en alternatieve moraliteit brengt hij niet enkel Japan, maar ook de hele wereld in vervoering. In Frankrijk is professor Fayard de grote kenner van Oe?s werk. Wanneer hij naar Japan trekt om Oe op te sporen en zijn onderzoek verder te zetten, krijgt hij vreemde signalen dat zoiets misschien geen goed idee is. Onze held zet zijn tocht echter verder en komt met de hulp van een taxichauffeur en een geheimzinnige geisha steeds dichter bij Oe.



In de samenvatting valt meteen al op dat Inju een gekend verhaalverloop heeft: de held onderneemt een queeste, gaat van de ene aanwijzing naar de andere en geraakt, ondanks de obstakels onderweg, tot een finale resolutie. Het is de narratieve kern van de film noir, de mysterieuze thriller, de Japanse horrorfilm en misschien onderliggend aanwezig in elk genre. Niets wezenlijk aparts, met andere woorden.



Helaas kan Inju evenmin rekenen op een stevige spanningsboog. De film is hoe dan ook niet echt mooi (ondanks de mogelijkheid de Chinese cultuur te esthetiseren), heeft geen enkel intrigerend personage (de held is zelfgenoegzaam, de femme fatale is een beetje belachelijk) en bestaat uit een irritant lineaire aaneenschakeling van mysterieuze scènes. En dat alles eindigt in een geforceerde finale.



Barbet Schroeder profileert zich op die manier als anti-Oe: hij is transparant, voorspelbaar en uiteindelijk ook oninteressant. Haak dus af voor je de bioscoopzaal binnengaat.

Bert Lesaffer Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Oe blijkt niet echt te bestaan: de femme fatale schrijft de boeken en wil Fayard uitschakelen omdat hij haar concurrentie aandoet.