Cairo Time

Genre: Drama | Duur: 1u28 | Release: 7 Juli 2010 | Land: Canada, Ierland | Regie: Ruba Nadda | Cast: Amina Annabi, Alexander Siddig, Patricia Clarkson

"Wie eenmaal het water van de Nijl heeft gedronken, keert steeds weer terug." Dat zijn de woorden van de Syriër Tareq Khaliffa (Alexander Siddig) aan Juliette Grant (Patricia Clarkson), een vrouw van middelbare leeftijd die de Egyptische hoofdstad voor het eerst bezoekt. Juliette is een redactrice van een vrouwenblad die haar man, die voor de Verenigde Naties werkt, in Caïro zal ontmoeten. Wanneer hij echter langer dan verwacht in de Gazastrook is opgehouden, wordt ze door zijn vroegere collega Tareq opgevangen.

Als blonde vrouw in Egypte rondlopen blijkt geen sinecure. Dankbaar maakt ze gebruik van zijn charmant en hoffelijk gezelschap. Al snel blijken ze het heel goed met elkaar te kunnen vinden. In een 1001 Nachten-sfeer, mede met dank aan de zoetgevooisde stem van de Egyptische diva Oum Khaltoum, wordt ze verliefd op de stad en genieten ze van elkaar. De romantische spanning tussen de protagonisten wordt door regisseuse en scenariste Ruba Nadda schitterend opgebouwd. Zij koos bewust voor middellange shots en weinig close-ups, zodat de kijker ongemerkt in het verhaal kan worden meegezogen.

Beide acteurs slagen er ook in hun personages en hun ingehouden verlangen zeer overtuigend neer te zetten. Patricia Clarkson is dan ook een ervaren actrice die zowel op de planken als op het witte doek ervaring opdeed met rollen in onder meer Good Night, and Good Luck, Far From Heaven, Vicky Cristina Barcelona en Whatever Works. Alexander Siddig zagen we eerder al aan het werk in onder andere Kingdom of Heaven en Syriana. In Cairo Time overtuigt hij door zijn charismatisch en beheerst acteerwerk.

De pianomuziek van Niall Byrne zet de soundtrackliefhebber meteen op het juiste spoor. Verder weet hij te overtuigen met een prachtige score waarin de klassiek-Arabische muziek van Oum Khaltoum en Abdel Halim Hafez, de Everly Brothers ontmoet. Het scenario van deze film is allerminst origineel te noemen, maar wie zich daardoor niet laat afschrikken, krijgt een wondermooie aaneenschakeling van beelden en indrukken van het broeierige, drukke en mysterieuze Cairo aan de voet van de grote piramides gepresenteerd. De fotografie van Luc Montpellier is ronduit adembenemend.

De Canadese Ruba Nadda, zelf van Syrische afkomst, werd op haar beurt op haar zestiende betoverd door de Egyptische hoofdstad. Daar haalde ze haar inspiratie. Ze filmde dit pareltje in Caïro en de Witte Woestijn op amper vijfentwintig dagen tijd. Het resultaat is een aangename meeslepende muzikale reis naar het Midden-Oosten.

Vera Bras Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Juliettes man is wel telefonisch in contact met haar maar het lijkt erop dat hij niet meteen in Caïro zal arriveren. In tussentijd krijgt het ingehouden verlangen tussen Tareq en Juliette vorm en wordt het ook uitgesproken. Ze kussen elkaar maar daar blijft het bij. Toch gaat Juliette met Tareq op een magische vroege ochtend de piramides bezoeken. Dit is het enige bedrog dat ze tegenover haar man met hem pleegt. Wanneer laatstgenoemde uiteindelijk opdaagt, doet ze het met hem over. De magie is verbroken.