A Single Man

Toen we uit de bioscoop kwamen, wisten we niet wat gedaan. We wilden slapen noch dansen, hadden geen zin om tv te kijken of te lezen, geen honger en geen dorst. Onze enige wens was dat het stil en donker was; er kon niks meer bij. Misschien moesten onze zintuigen even rusten, of misschien wilden ze alles nog even vasthouden en niet bevuild raken door nieuwe input. Van de eerste tot de laatste scène van A Single Man hadden we aan het bioscoopscherm gekleefd en raakten er na 100 minuten moeilijk vanaf.

A Single Man is Tom Fords verfilming van Christopher Isherwoods gelijknamige boek uit 1964. Centraal staat de homoseksuele professor George die in het L.A. van de jaren '60 om zijn gestorven partner Jim rouwt. De wereld is hem teveel en hij besluit er nog een laatste dag door te brengen. Die dag begint met het onvermijdelijke ontwaken en eindigt onder de even onvermijdelijke donkere hemel. Tussen die twee punten ontmoet hij zijn buurmeisje in de bank en een fox terrier in een auto, wordt hij verleid door de sensuele Kenny en de ravissante Carlos, en dineert hij met zijn fag hag Charley. In flashbacks duikt Jim telkens op.

Californië is the sunshine state en dat zullen we geweten hebben. In de scène met Carlos op de parking van de supermarkt zijn de zonnestralen zo aanwezig dat we een zonneslag kregen, en Kenny, een van Georges leerlingen, heeft zo'n warme kleuren (bruin vel, diepblauwe ogen) dat we er zelf van begonnen te zweten - of misschien lag dat aan de spanning tussen hen. George wordt als een grauw persoon getoond, niet cynisch, maar gebroken van verdriet. Hij is gedrenkt in vale kleuren en er lijkt een wolkje regen boven hem te hangen. Enkel op momenten van absolute verbondenheid en luciditeit schijnt de Californische zon ook op hem. Colin Firth vindt een ongekende diepgang met dit personage.

De noodlottige laatste ronde van een gebroken man

Het verhaal, meer dan een nabootsing van de realiteit, is Georges noodlottige laatste ronde waarin hij de dingen groet, een mengeling van waarheid, herinnering en fantasie. A Single Man lijkt een persoonlijke montage van Georges leven, net voor de laatste duik. De dialogen zweven in dezelfde limbo als de beelden, ondersteund door een soundtrack die genadeloos verder tikt. Het zijn lange gesprekken met onderwerpen die even lichtvoetig als zwaarmoedig zijn en waarin steevast iets onuitgesproken blijft. Ze zijn echter allemaal noodzakelijk, vol liefde voor het leven en er tegelijk afscheid van nemend.

Bert Lesaffer Helemaal (niet) akkoord? Lees de