Millennium 3: Luftsluttet som sprängdes

Ongeloof en ontreddering! Dit kan Zweden toch niet zijn! Het land van kjötbullar, Absolut en het charmant kosmopolitische Stockholm.

In het derde en laatste deel van Millennium nemen Lisbeth Salander (Rapace) en Mikael Blomkvist (Nyqvist) het op tegen alle heilige huisjes van de gezapige Noordse staat. Daarbij laten ze een pad van vernieling achter.

Na deel 2 zit Lisbeth gevangen in haar ziekenhuiskamer en moet Mikael samen met Erika (Endre) opboksen tegen een geheime groepering die zich heeft afgesplitst van SÄPO, de Zweedse geheime politie. Lisbeth komt voor een rechtbank om zich te motiveren voor de moordpoging op haar vader. Mikael staat haar via allerlei achterpoortjes moreel en logistiek bij.

De derde film in het grootste Scandinavische bioscoopsucces ooit is een culminatie van spanning, emotie en intrige. Je zit letterlijk op je nagels te bijten van opwinding en je leeft in hoop dat alles goed komt. Het feit dat dit complex verhaal over kindermishandeling, staatscomplotten en hacking zo onder de huid kruipt heeft alles te maken met de intrigerende persoon die Lisbeth is. De mysterie en groteskheid van haar lijden spreekt zo tot de verbeelding dat je onmiddellijk sympathie voelt met haar. Je wilt oprecht dat ze gerechtigheid krijgt, geheel abstractie makend van de fictie die ze is.

Je trekt je er dan ook niets van aan dat de film visueel amper het gemiddelde overstijgt, of dat het verhaal soms nogal bij de haren gerukt is, zeker voor de Zweedse setting. Voor die kleine toegevingen krijg je een nagelbijter van een thriller met een ontknoping om van te snoepen en met geniale acteurs. Vooral Rapace is een ontdekking om u tegen te zeggen.

Het is zoals de boeken. Begin vandaag met het eerste deel en tegen volgende week kijk je naar de eindgeneriek van de pan over Gamla Stan.

Beau Janssens Helemaal (niet) akkoord? Lees de