The Ambulance

Servië heeft duidelijk nog wat katten te geselen. In The Ambulance krijgen we een historisch portret van de periode 2000-2003, twee bloederige data in de politieke geschiedenis van het Balkanland.

Met een interessante mengeling van tv-beelden uit "de oude doos" (het had bijna de VRT kunnen zijn), fictiestukken en onopvallend goede kruisingen tussen beide vindt Radovanovic een mooi evenwicht. Hij vertelt het verhaal van een gruwelijk snelle modernisering en van een land dat op zoek is naar een eigen identiteit, maar daar vooral fysiek moeite mee heeft.

We volgen in deze film - de titel verklapt het al een beetje - het wel en wee van een ambulancedienst in Belgrado die gedurende vier jaar enkele historische en kleine menselijke momenten meemaakt. Van charmant oubollig tot hedendaagse techniek: de kinderen van een oorlogsgeneratie moeten leren omgaan met een land in continuë beweging.

Maar The Ambulance is meer dan enkel een historisch drama. Het biedt ook inzicht in de psyche van een bevolking die schreeuwt om duidelijkheid en een eenduidige identiteit, haast onafhankelijk van dewelke dat dan moge zijn.

Visueel snoepgoed krijg je ook, ook al is het niet bepaald een standaard zakje chips of doosje popcorn van bij de Kinepolis. Je krijgt abstracte frame in frames, camerastandpunten die je bij wijlen doen terugdenken aan absurde noir uit de jaren 1940 en freeze frames die je eerder in je krant verwacht dan op een cinemascherm. Oorlogsfotografie is nooit veraf, wat voor de generatie die de Bosnische oorlog op tv zag een bevreemdend herkenningspunt is.

Homogeen is het zeker niet, tegen het einde gaat het de melige toer op (overdreven emotionele wonderverhalen werken echt enkel in Hollywood), maar globaal genomen zeker geen onaangenaam festivalfilmpje.

Beau Janssens Helemaal (niet) akkoord? Lees de