Corridor

Frank, een jonge Noor, studeert geneeskunde in Zweden. Hij focust zich volledig op zijn examens en maakt tegelijkertijd kennis met Lotte, zijn nieuwe bovenbuur. Hoe sympathiek zij ook moge lijken, ze voelt zich duidelijk aangetrokken tot het gewelddadige type.

Van zodra Lotte haar relatie met Lenny verbreekt, komt Micke in het spel. De bruut eerste klas, gespeeld door een geniale Stormare (denk aan zijn verschijning in Ekko), is ervan overtuigd dat Frank en Lotte misschien wel iets voor elkaar voelen.

En dan begint een helse claustrofobische nachtmerrie. Frank is er zeker van dat Micke achter hem aan zit. Elk geluid dat hij hoort van de bovenverdieping, elke voetstap en elke voorbijganger is voor de noeste student een levensbedreiging.

Die horror wordt vrij tastbaar gemaakt dankzij de Blair Witch-aanpak: digitale camera, losjes gefilmd en heel empirische klankband. Je wordt in een pseudo-subjectieve positie gedwongen en krijgt een ongewoon aantal verstoorde perspectieven. Je komt binnen in Franks manie en wordt verplicht de hele historie vanuit zijn standpunt te zien.

De jonge Deen Johnsen straalt de onschuld en onwetendheid uit om ons mee te sleuren in zijn naïef avontuur en Stormare kun je amper beter type-casten. Combineer dat met een enorme spanningsboog en een angstaanjagende dicht-op-de-huid camcorder en krijgt een hoogst geslaagde thriller. Niets nieuws, maar soms is dat net een verademing.

Beau Janssens Helemaal (niet) akkoord? Lees de