Splice

Genre: drama/horror | Duur: 1u44 | Release: 28 Juli 2010 | Land: Canada, Frankrijk, VS | Regie: Vincenzo Natali | Cast: Adrien Brody, Sarah Polley

In Splice wordt op vakkundig wijze een snelcursus "hoe help ik zo snel mogelijk mijn eigen film om zeep" gegeven. Het uitgangspunt had tot een leuke B-horror kunnen leiden, maar de gapende plotholes, een nijpend gebrek aan creativiteit en het volkomen ontbreken van zelfrelativering jagen dit vehikel pijlsnel de dieperik in.

Het verhaal is in feite een variant op het aloude Frankenstein-thema. Een koppel topwetenschappers knoeit met menselijk DNA en creëert zo een half dierlijk, half menselijk wezen. Hun experiment is verboden en moet dus strikt geheim blijven, maar vanzelfsprekend verliezen de wetenschappers al snel hun grip op de situatie. Er wordt duchtig gerefereerd naar films als Eraserhead en Alien, maar hoofdzakelijk naar de koning van de bio-horror: David Cronenberg. Regisseur Vincenzo Natali - auteur van de culthit Cube en het eveneens aanvaardbare Cypher - had beter wat meer opgelet tijdens het bekijken van deze films, want op geen enkel moment benadert Splice ook maar vaag de voorbeelden.

Voor de noodzakelijke spanningsopbouw wordt amper tijd genomen. De twee zogenaamde topwetenschappers nemen al snel de ene stupide beslissing na de andere. De meest van de pot gerukte plotwendingen volgen elkaar steeds sneller op en het zijplot met de moeder raakt kant noch wal. Bovenal doen de dramatische scènes de tenen krullen van plaatsvervangende schaamte terwijl de "spannende" scènes simpelweg op de lachspieren werken. Adrien Brody kon in het matige Predators de film nog naar een hoger niveau tillen, maar hier gaat hij mee met het schip ten onder: nog nooit zagen we deze man zo op de automatische piloot acteren. Tegenspeelster Sarah Polley doet er echter nog vlotjes een schep of twee bovenop: het charisma van een natte krant en de overtuigingskracht van een dode mus.

Ook visueel ontbreekt het Splice op enkele scènes na aan creativiteit. Zowat het enige positieve is dat het creatuur er - vooral in zijn eerste levensstadia - zeer overtuigend uitziet. Een schamel lichtpunt in de spreekwoordelijke duisternis. Laat dus liever de kelk aan u passeren, want we kunnen u écht geen gegronde redenen geven waarom u aan dit niemendal uw geld zou moeten geven. Voor een deftige film in het genre verwijzen we u eenvoudigweg naar het oude werk van Cronenberg.