The Way Back

Genre: Drama | Duur: 2u13 | Release: 26 Januari 2011 | Land: VS | Regie: Peter Weir | Cast: Jim Sturgess, Colin Farrell, Ed Harris, Saoirse Ronan, Gustaf Skarsgård, Alex Potocean, Mark Strong

De productiviteit van regisseur Peter Weir lijkt af te nemen. The Way Back is nog maar zijn tweede film in twaalf jaar tijd, na het genietbare Master and Commander uit 2003. Jammer, want de man achter klassiekers als Witness, Dead Poets Society en The Truman Show stelt zelden teleur. Deze keer neemt hij zijn vertrouwde thema - mens versus omgeving - zo letterlijk mogelijk, in wat echter toch al snel een iets te ongeïnspireerd overlevingsdrama blijkt.

Een groep mannen ontsnapt ten tijde van WO II uit een Siberisch strafkamp, wat gezien de omringende barre natuur een levensgroot risico is. De kijker krijgt bij aanvang al te weten hoe het verhaal zal eindigen - al bij al toch geen goed idee - en moet dus toezien hoe de groep uitdunt. Wolven, ijselijke koude, insecten, lokale bewoners, hitte, uitdroging, zandstormen, verwondingen, ... we krijgen een heel scala aan hindernissen voorgeschoteld die de film al snel een repetitief karakter geven. Weir slaagt er in de eerste helft jammer genoeg helemaal niet in ons te laten meeleven met dit wat passieloze avontuur. De acteurs nemen nu en dan een clichématige zin in de mond  - in van dat harkerige Euro- Engels -, onder een laag van vakkundig aangebrachte zweren, korsten en vuil, maar dat is het dan wat uitdieping betreft.

Die onhandige dramatische uitwerking wordt ook door de mechanische handelingen van de personages getypeerd, die vooral de goedheid van de mens moeten illustreren. Hun lot raakt ons echter nauwelijks, laat staan dat we geroerd worden door de solidariteit binnen de groep. De karakterloze Jim Sturgess (21, Across the Universe) bezit niet voldoende présence om het hoofdpersonage te dragen. Colin Farrell mag gelukkig kleur geven aan de groep, maar ook zijn personage blijkt uiteindelijk inconsequent uitgewerkt te zijn. Ook de aanwezigheid van de veelbelovende Saoirse Ronan (The Lovely Bones) maakt  niets goed: haar rol is mager uitgewerkt en haar vertolking weinig bijzonder. Ed Harris moet er vooral doorgroefd uitzien.

Na meer dan een uur kan Weir visueel iets meer imponeren, met dank aan de Mongoolse steppe en de Chinese woestijn, Enkele scènes weten mee te slepen, maar toch sukkelt de film wat amechtig naar zijn afloop. Daar neemt The Way Back uiteindelijk meer dan twee uur voor in beslag. Tot echte verveling leidt dat nergens, maar dat een man als Peter Weir zo'n emotieloos en eentonig relaas brengt, is wel degelijk een teleurstelling.