If I Want to Whistle, I Whistle

Genre: Drama | Duur: 1u34 | Release: 15 Juni 2011 | Land: Roemenië, Zweden | Regie: Florin Serban | Cast: George Pistereanu, Ada Condeescu, Mihai Constantin, Clara Voda

Een roestige ingangspoort, aftandse barakken en meubelen waar de verf van af bladdert: welkom in een Roemeense tuchtinstelling. Het is hier dat de jonge Silviu de laatste dagen tot zijn vrijlating aftelt. Vier jaar lang gedroeg hij zich als een modelgedetineerde maar daar komt verandering in na een bezoek van zijn kleine broer. Silviu voedde hem op nadat hun moeder van het toneel verdween. Nu is ze plots terug en ze is van plan haar jongste zoon naar Italië mee te nemen. Hierop slaan de stoppen door bij Silviu. Hij richt zijn woede op de mooie Ana die in de instelling stage loopt en sleurt haar mee in een geïmproviseerde gijzeling.

Enkele jaren geleden gebruikte toneelschrijfster Andreea Valean dit uitgangspunt voor het stuk If I Want To Whistle, I Whistle. Hiervoor liet ze zich inspireren door veldwerk in een heropvoedingsgesticht. Regisseur Florin Serban bewerkte dit scenario samen met Catalin Mitulescu tot een intrigerende film die dezelfde titel draagt. Ook hij dompelde zich onder in de wereld van de jeugdpenitentie en castte verschillende niet-professionele acteurs onder de gevangenisbevolking. Het levert een beklijvende prent op met een groot gehalte aan realisme.

De hoofdrol van Silviu is weggelegd voor debutant George Pistereanu. De jongen heeft fysiek alles in huis om het bad ass personage neer te zetten: een brede bast, een kortgeschoren hoofd en tegelijk een kinderlijke blik die sympathie opwekt. Tijdens de opnames werkte hij zijn middelbare studies af zodat hij ook qua leeftijd helemaal in het profiel past. Het leven in de instelling heeft Silviu gevormd tot een impulsieve jongeling die handelt volgens de wet van de sterkste. Pistereanu heeft dit goed begrepen en maakt zijn personage tot een licht ontvlambaar individu dat evenwel een kloppend hart meedraagt in de borstkas.

Met If I Want To Whistle, I Whistle toont Floris Serban een weinig fraai maar correct beeld van het leven achter de muren van een Roemeense jeugdgevangenis. De gekozen setting en de bewegende camerabeelden brengen het verhaal bij momenten tot op de grens van een documentaire. Daarnaast doen het concept en de uitvoering meer dan eens denken aan het werk van de gebroeders Dardenne. Helaas mist het scenario soms de nodige dynamiek om de aandacht vast te houden. Vooral de gijzeling sleept zich tergend traag voort waardoor de spanning afneemt. Toch is deze kijkervaring de moeite waard. Dit was ook de mening van de jury op het filmfestival van Berlijn die de film met de zilveren beer bedacht.