All Good Children

Genre: drama | Duur: 1u20 | Release: 31 Augustus 2011 | Land: Groot-Brittannië, Ierland | Regie: Alicia Duffy | Cast: Imogen Jones, David Brazil, Jack Gleeson

Op het ritme van een hartslag opent All Good Children in een dromerige, donkere sfeer met vragen zoals ‘Als ik de enige ben, de enige die kan zien en mijn ogen sluit, zou het dan zijn of het nooit gebeurde?’ Onduidelijke flashbackfragmenten worden aangevuld met de aankomst van twee Ierse broers, Eoin en Dara, en hun Kartuizerkat op het Franse platteland. Beiden worden ze door hun vader bij familie achtergelaten. De Ierse cineaste Alicia Duffy zit de jonge acteurs met een 35 mm camera dicht op de huid. Deze claustrofobische beeldvoering vertaalt in hoofdzaak de verlatingsangst waarmee de jongste van de twee, Dara, lijkt te kampen. Dit mooie doch bittere langspeelfilmdebuut zorgde voor zeer uiteenlopende reacties tijdens de editie 2010 van het filmfestival van Cannes.

Jack Gleeson speelt zeer overtuigend de rol van de introverte en door een niet nader verklaarde gebeurtenis getraumatiseerde Dara. Zijn grote blauwe ogen en wat rare vereenzaamde gedrag aangevuld met het speelse dat een net niet puberende jongen heeft, wordt door de 17-jarige Gleeson treffend neergezet. David Brazil (Eoin) maakt een meer onbezorgde en minder complexe indruk. Zijn personage is minder goed uitgewerkt waardoor zijn goede acteerprestatie minder opvalt.

In een lange hete zomer ontmoeten de jongens de Engelse Bella en haar jongere broertje. Dara en Bella lijken goed op te schieten. Dara is meteen helemaal betoverd door het meisje. Imogen Jones vertolkt puik de wispelturige en niet helemaal onschuldig verleidende Bella. Alicia Duffy volgt de kinderen tijdens hun speelse en soms ronduit ondeugende activiteiten. Toch verraden een aantal elementen van meet af aan dat deze film niet in een idyllische sfeer zal eindigen. Een groot deel van de scènes speelt zich af in een lichtdoorlatend berkenbos. Deze setting zowel als het oude huis van de Engelse familie komen dankzij cinematograaf Nanu Segal helemaal tot hun recht. Wazige korrelige shots, close-ups en lugubere detailbeelden ondersteunen daarenboven een ondefinieerbare dreiging en suspense.

Aan de hand van de erg geslaagde en perfect gedoseerde voice-over van Dara schetst ze het karakter van een getormenteerde jongen die zich verlaten voelt, omdat zijn moeder stierf en hij met zijn emoties geen blijf weet. Wanneer het scenario een dramatische wending neemt en de score alsmaar dreigender wordt, neemt de tragiek in All Good Children finaal de overhand. Naar onze smaak een geslaagde entrée!