La gueule de l'emploi

Genre: | Duur: 1u34 | Release: 1 Januari 2011 | Land: Frankrijk | Regie: Didier Cros | Cast:

Het onderwerp van deze Franse documentaire betreft een bedenkelijke sollicitatieprocedure: een human resources bedrijf selecteerde tien kandidaten voor een job waarvan de inhoud niet bekend is. De tien sollicitanten krijgen enkel te horen dat het om een baan gaat bij een verzekeringsbedrijf, maar niet op welk niveau de betrekking zich bevindt of welk loon daar bij hoort. Dit is nog maar het begin van een raadselachtige procedure waarbij al dan niet wanhopige werklozen aan het lijntje worden gehouden en vernederende proeven moeten ondergaan.

De makers van deze film observeren de tests en laten de deelnemers achteraf reflecteren op het volledige verloop van de sollicitatie. Het handvol managers dat de proef organiseert, blijft op de achtergrond. Op die manier versterkt La gueule de l'emploi onze sympathie voor een aantal van de kandidaten. Hun indruk dat ze belachelijk gemaakt worden of als kinderen behandeld worden, wordt zo door de kijker beaamd. Het is een eenzijdige kijk op een situatie, waardoor het team dat de sollicitaties afneemt als koud en in zekere zin onmenselijk wordt voorgesteld, maar de makers bieden daarmee wel een tegenwicht voor de blijkbaar als normaal beschouwde wijze waarop bedrijven mogen sollen met het lot van werkzoekenden. In een bredere context laat de film ons ook reflecteren over de macht van de bedrijfswereld in tijden van economische crisis en werkloosheid.  

Interessant is wel dat de procedure ogenschijnlijk normaal verloopt. De kijker die op een emotioneel bloedbad hoopt, komt bedrogen uit. De film laat ons net stilstaan bij het feit dat het onmenselijke vaak schuil gaat achter wat als eigen wordt beschouwd aan een sollicitatie. De deelnemers getuigen achteraf echter stuk voor stuk dat ze zich vernederd en gemanipuleerd voelden bij de vergezochte rollenspelen, de schampere vragen en de (soms weinig subtiele) kritieken tijdens het verloop. Amateurpsychologen kunnen hun hart ophalen aan de conclusie dat veel van de sollicitanten een mening delen, maar geen van hen durft reageren. Opmerkelijk is wel dat de sfeer onder de werkzoekenden - een tiental gladde managerstypes - beschaafd blijft.

La gueule de l'emploi doet zelfs op zijn beste momenten helaas niet denken aan de fascinerende Spaanse prent El Método. Daarvoor is de film te sober en net niet ophefmakend genoeg. Toch is het als geloofwaardige illustratie van een onrechtvaardige toestand in de Westerse egomaatschappij, een relevante en genietbare documentaire.