Asura

Genre: Anime | Duur: 1u15 | Release: 1 Januari 2013 | Land: Japan | Regie: Keiichi Sato | Cast: Megumi Hayashibara, Yoshihiro Ike, Kinya Kitaohgi, Masako Nozawa

Verhalen over kinderen die opgroeien in het wild zijn van alle tijden en culturen. In de jaren zeventig schreef de Japanner George Akiyama zo’n verhaal over een wild kannibalistisch kind, dat zich situeert in het feodale Kyoto. De manga werd destijds verboden vanwege zijn expliciete grafische voorstelling van gruwel en geweld. Regisseur Keiichi Sato zag in dit verhaal een boodschap die hij wilde overbrengen naar de Japanse bevolking, getroffen door de vernietigende aardbeving en tsunami in 2011.

Asura speelt zich af in een periode waarin Japan geplaagd werd door armoede, hongersnood en oorlog. Een vrouw baart in deze miserabele omstandigheden een kind, maar laat hem in de steek. Jaren later is het kind opgegroeid tot een ongetemd beest dat jaagt op mens en dier om te overleven. Wanneer hij het pad kruist van een monnik en later van de jonge boerin Wakasa, komt hij in contact met zijn menselijke kant. Maar dan wordt het landgoed getroffen door een overstroming. De uitgehongerde mensen gaan steeds drastischer te werk om te overleven en ze deinzen er niet voor terug om het leven van anderen op het spel te zetten, waaronder dat van Wakasa en Asura.

De boodschap die uit dit verhaal te destilleren valt is tweezijdig. Enerzijds belichaamt Asura het idee dat er goedheid schuilt in iedereen. Dit wordt onderstreept door de slotscène en de emotionele scènes met Wakasa. Anderzijds toont de film ons waartoe mensen in staat zijn in extreme omstandigheden. Deze dualiteit wordt perfect weergegeven wanneer de monnik de volgende wijze woorden tegen Asura zegt: ‘All of us have a beast within, but what makes us human is the heart.’ De film biedt een aantal interessante bedenkingen over wat het betekent om mens te zijn, maar Sato neemt helaas onvoldoende de tijd om deze dieper te verkennen. De ontwikkelingen van het verhaal en de personages hebben duidelijk te lijden onder de korte speelduur van de film. Vooral naar het einde toe wordt het verhaal wat slordig afgehandeld.

Het meest opvallende element aan de film is waarschijnlijk de visuele stijl. Regisseur Sato en het productiehuis Toei hebben voor Asura geëxperimenteerd met een nieuwe animatietechniek genaamd Hybrid animation. Hierbij wordt een aquarel schilderstijl gecombineerd met digitale animatie. De techniek geeft dit gruwelijke en brutale verhaal een verbluffende en serene schoonheid. Maar net dit staat in schril contrast met de minder geslaagde computeranimaties van de personages, wat een zeer vreemd resultaat geeft. Visueel is de film dus in hetzelfde bedje ziek als het verhaal. We zien vlagen van genialiteit die zich spontaan vertonen, maar nooit tot hun volle potentieel ontwikkelen.