Phil Spector

Genre: Drama | Duur: 1u32 | Release: 1 Januari 2013 | Land: VS | Regie: David Mamet | Cast: Al Pacino, Helen Mirren, Rebecca Pidgeon, Jeffrey Tambor, Chiwetel Ejiofor, Matt Malloy

In de televisieproductie Phil Spector kruisen twee opmerkelijke acteurs verbaal de degens. Het samenspel van Al Pacino en Helen Mirren vormt een solide basis voor een onderhoudend drama.

In het huis van de legendarische muziekproducer Phil Spector werd in 2003 een actrice dood aangetroffen. Spector, bij het grote publiek niet bepaald bekend om zijn mentale evenwichtigheid, werd beschuldigd van moord.  Deze prent tracht een weergave te zijn van de relatie tussen Spector en zijn advocate Linda Kenney Baden, een harde tante die overtuigd is dat deze zaak kan gewonnen worden.

De twee acteurs verdelen de koek aardig onder elkaar. Beiden leven zich uit in lange dialogen en vinden perfect de toon tussen ernst en overdrijving. Hun personages zijn dan larger than life en het is een kunst om dat te spelen zonder karikaturaal over te komen. Pacino is natuurlijk dol op dit soort acteershows en mag zich bovendien in tal van pruiken en opzichtige outfits hijsen. 

De oorspronkelijke gecaste Bette Midler zou Baden misschien fysiek iets beter benaderen, maar met Mirren won de film echter flink aan prestige. Bovendien valt te betwijfelen of Midler, die afhaakte vanwege rugproblemen, dat extra tegenwicht zou kunnen bieden tegenover de grote Pacino. Mirren kan de rol moeiteloos aan.

Regisseur David Mamet is niet één van de minste, al is hij de laatste jaren zijn draai wat kwijt. Phil Spector bevat zeker het theatrale dat typisch is voor Mametproducties, maar de dialogen zijn vaak eerder feitelijk dan dramatisch. De personages lijken tot een essentie gestript te zijn, maar dat maakt de film ook erg gefocust. Zo is Baden gewoon een keihard werkende advocate, zonder dat we een verdere psychologische uitdieping nodig hebben om een beeld te krijgen van deze film. De echte Baden trad op als adviseur voor de film, maar hield zich op de vlakte wat de feiten betreft. Voor haar is Phil Spector een verslag van hoe alles zou kunnen gebeurd zijn. Het uitgangspunt dat Spector onschuldig is, vormt immers de spil van de prent terwijl daar in werkelijkheid heel wat twijfel over was en de nieuwsgaarders en muziekgeschiedeniskenners in het publiek ook wel weten dat Spector momenteel achter tralies zit. 

De mise-en-scène is sober en effectief, waardoor opnieuw alle aandacht naar de personages gaat. Mamet heeft aldus een televisieproductie afgeleverd zoals we dat intussen gewoon zijn, zeker van HBO: kwalitatief, strak en boeiend.