Oscars 2002
In de nacht van zondag 24 op maandag 25 maart werden in Los Angeles voor de 74e keer de Oscars uitgereikt. Deze editie slaagde er enerzijds in geschiedenis te schrijven door dat voor het eerst sinds het ontstaan een zwarte actrice won in de categorie 'Beste Vrouwelijke Hoofdrol'. Maar anderzijds triomfeerde als vanouds de middelmatigheid, want A Beautiful Mind, het conventionele drama van Ron Howard, kaapte vier van de voornaamste prijzen weg voor de neus van 'Lord of the Rings', die het vier minder belangrijke beeldjes moest stellen. De meer dan vier uur durende show was dus maar matig interessant en bij momenten zelfs slaapverwekkend. Beste film Laat ons het eerst maar even over de winnaars hebben, voor we de show wat verder bespreken. Zoals we al voorspelden in onze reactie op de Oscarnominaties, zou het gepolijste Hollywood-drama A Beautiful Mind met het beeldje voor Beste Film naar huis gaan. Dat is jammer, want van de vijf genomineerden is het niet alleen de minst goeie film, het is ook de meest conventionele film. Dat Ron Howard ook nog eens met de Oscar voor Beste Regie ging lopen, is eigenlijk nog erger. Een sympathieke kerel misschien, maar beslist geen groots cineast, en dat waren zijn concurrenten beslist wel! Peter Jackson, Robert Altman, Ridley Scott en David Lynch brachten originele films, die van veel meer durf en creativiteit getuigen dan A Beautiful Mind. Er is eigenlijk nog niets veranderd in Hollywood. Beste scenario Ook de Oscar voor Beste (Niet-originele) Scenario was voor A Beautiful Mind. Ook dat is een teleurstelling. De scenarist, Akiva Goldsman, is g**verdomme de schrijver van Batman & Robin, Lost In Space en 'Practical Magic' ! Iemand die zulke rotzooi over een publiek durft uitkieperen, geef je toch geen Oscar! Ook hier had Lord of the Rings moeten winnen, punt uit. Gelukkig krijgt Jackson nog twee kansen, want mogelijk zullen ook de twee volgende delen van zijn magische avonturenepos voor nominaties zorgen. Gosford Park, het hilarische moordmysterie van Robert Altman won voor 'Beste Originele Scenario'. De schrijver Julian Fellowes, maakte hiermee dan nog wel zijn debuut! De concurrentie was nochtans sterk. Ook The Royal Tenenbaums, Monster's Ball en vooral Amélie Poulain en Memento waren prachtig geschreven films die van veel creativiteit en originaliteit getuigden. Beste actrice Véél opwindender waren de Oscars voor Beste Acteur en Beste Actrice. Halle Berry wist topfavorieten Sissy Spacek en Nicole Kidman te verslaan, en met deze toch wel onverwachte overwinning schrijft ze meteen geschiedenis. Berry is namelijk de allereerste zwarte actrice die met een Oscar voor Beste Vrouwelijke Hoofdrol gaat lopen. Wie zou ooit verwacht hebben dat een voormalige Miss America - kandidaat, die enkele jaren geleden nog mooi zat te wezen in ondingen als The Flintstones en vooral bekend raakte door haar tietenshow in Swordfish, deze triomf op haar naam zou weten te schrijven? Wij alleszins niet. Maar ze verdient het beslist, want ze was subliem in Monster's Ball. Beste acteur En dan wordt de categorie 'Beste Mannelijke Hoofdrol' potverdorie ook nog eens gewonnen door een zwarte acteur! Denzel Washington versloeg Russell Crowe die toch het meest kans leek te maken. Vreemd, want Training Day is niet alleen een zeer atypische Oscarfilm, het is ook niet eens zo'n goeie film. Het was trouwens al sinds 1964 geleden dat een zwarte acteur deze Oscar won. Toevallig was dat Sidney Poitier, die tijdens deze uitreiking een ere-Award kreeg, en er daarmee voor zorgde dat maar liefst drie zwarte acteurs met een Oscar naar huis gingen. De Amerikaanse pers zal hiervan smullen, dat is zeker. Maar voor een keertje mag dat gerust, want de Amerikaanse filmwereld mag gerust eens gewezen worden op zijn houding tegenover minderheidsgroepen. Beste mannelijke bijrol Minst voorspelbaar was de categorie 'Beste Mannelijke Bijrol'. Ian McKellen (Lord of the Rings) was onze favoriet, maar we kunnen ook vrede nemen met de Britse acteur Jim Broadbent, die de Oscar kreeg voor zijn rol in Iris, naast Judi Dench. Die film is hier nog niet te zien, maar Broadbent was ook overweldigend goed in Moulin Rouge, als de eigenaar van de befaamde nachtclub. Zijn versie van Madonna's 'Like a Virgin' alleen al is een Oscar waard. Beste vrouwelijke bijrol Wat dan weer perfect te voorspellen was, was dat Jennifer Connelly de categorie Beste Vrouwelijke Bijrol won. Voor haar rol in A Beautiful Mind kreeg ze al zowat elke andere filmprijs. Haar gunnen we die prijs wel, hoor. Alleen jammer dat het niet voor een andere film was. Maggie Smith, Helen Mirren, Kate Winslet en Marisa Tomei ware overigens ook allemaal erg goed in hun respectievelijke rollen. Weinig verheugende resultaten dus, op deze 74e editie van de Oscars. Moulin Rouge kreeg geheel verdiend nog enkele Oscars, de Amerikaanse zanger Randy Newman kreeg na 15 nominaties eindelijk een Oscar voor beste Song (voor Monsters, Inc.), Shrek won in de nieuwe categorie Beste Animatiefilm, en No Man's Land werd bekroond als Beste Buitenlandse Film. Daar zal de Belgische pers dan weer een kluif aan hebben, want de voorbije maanden benadrukten ze maar al te graag dat de film door een tot Belg genaturaliseerde regisseur gemaakt is. De man sloot zijn dankwoord anders wel af met de woorden: "This is for my country, for Bosnië!" De show De Oscarshow zelf was niet slecht, maar het waren de sentimentele en voorspelbare dankbetuigingen die het tempo hinderden. Weinig winnaars hadden iets interessants of zelfs maar grappigs te melden. Toppunt van saaiheid waren A Beautiful Mind - regisseur Ron Howard en vooral producer Brian Grazer. Deze Jantjes Modaal hadden we graag een ferme schop onder hun achterste gegeven. Jennifer Connelly leek dan weer heel verveeld, en had blijkbaar allang genoeg van het prijzen scheppen. Zelden leek iemand zo ondankbaar voor zijn Oscar. Maar Halle Berry maakte alles goed. Hysterisch huilend maar oprecht geëmotioneerd wist ze het publiek met haar toespraak in tranen te doen uitbarsten. Dat ze nogal theatraal overkwam en soms toch weer deed denken aan de één of andere bakvis die een Miss-verkiezing wint, vergeven we haar. Het is ook niet niets als je met je Oscar filmgeschiedenis schrijft. Ze won ook zo onverwacht dat ze begrijpelijkerwijs diep onder de indruk was. Maar verder opvallend weinig humor of gevoel in de speeches. Die toon van middelmatigheid was trouwens al van bij het begin gezet. Niet één ster die extravagant gekleed was of eens lekker uit de bol ging. Wat was het allemaal keurig en gewoontjes. Dat komt ervan als je Cher, Björk of Madonna niet uitnodigt. Gelukkig was er gastvrouw Whoopi Goldberg. Ze maakte niet alleen een wervelende entree (verkleed als courtisane zakte ze op een trapeze naar beneden - net als Nicole Kidman in Moulin Rouge dus), ze wist het publiek herhaaldelijk te doen gieren en brullen met haar geweldige grappen. Zo zette ze tal van beroemdheden voor schut (o.a. Liza Minelli en Mariah Carey), bespotte ze de Academy door steeds weer te hameren op het feit dat nu pas zoveel zwarte acteurs in de prijzen konden vallen, en wist ze ook heel ad rem te reageren op de onverwachte gebeurtenissen. Zo maakte zij er een nog enigszins genietbaar spektakel van. Ook het optreden van Cirque du soleil was indrukwekkend, en geheel onverwacht dook daar Woody Allen op, iemand die in het verleden altijd geweigerd had de ceremonie bij te wonen. Zijn optreden was hilarisch, maar de aanleiding was natuurlijk, zoals wel te verwachten viel, een eerbetoon aan de stad New York. Later zou ook Kevin Spacey nog eens om een moment van stilte verzoeken ter nagedachtenis van de 11-september-slachtoffers. Het huldigen van Sidney Poitier was dan weer goed voor een filmpje waarin allerlei bekende zwarte acteurs hun bewondering voor de legendarische acteur uitspraken. Ook Robert Redford werd in de bloemetjes gezet, maar ook hij wist ons niet te verrassen met zijn dankwoord. En zo sleepte de voorstelling zich voort. Er zijn al heel wat betere edities geweest. God zij dank was Billy Chrystal er niet om het geheel aan elkaar te praten. En er vielen gelukkig nog wat sterren te tellen, want iedereen met naam en faam was er. En Cameron Diaz is een engel! PS : Enkele Weetjes: Het nieuwe Kodak Theatre bevatte meer da drieduizend plaatsen, maar in de weken voorafgaande aan de ceremonie bleek dat dat te weinig zou zijn. Talloze studiobonzen werden verzocht zonder partner te komen! Dat zette wel wat kwaad bloed natuurlijk. Opvallend was tijdens de uitnodiging nochtans het grote aantal lege plaatsen. Er lopen nochtans heel wat mensen rond die enkel als taak hebben de lege zitjes op te vullen tot Gwyneth, Russell of Nicole terug zijn van het toilet. Wellicht verveelden ook zij zich te pletter. Ergerlijk is het feit dat men ongemerkt reclame tracht te maken voor films die binnen dit en een paar weken in de zalen verschijnen. Een bekend trucje is een Oscar te laten uitreiken door een koppel acteurs die net samen in een nieuwe film te zien zijn. Zo liet men Sandra Bullock met Hugh Grant opdraven (binnenkort samen in Two Weeks Notice) en verscheen Tobey Maguire aan de zijde van Kirsten Dunst (de twee hoofdrolspelers van het langverwachte Spider Man). La Goldberg zorgde gelukkig voor de zelfrelativering. Zo klaagde ze dat ze in geen enkel van de genomineerde films te zien was. Op www.oscar.com valt nog meer te lezen en te bekijken. Je vindt er foto's van de gasten, je kunt er de speeches van de winnaars lezen en een aantal filmpjes bekijken uit de Press Room.