Lollywood: Pakistani Horror
Inderdaad. Pakistaanse horror. Het klinkt even specifiek als de Zuid-Indische langpoottermiet, maar is, net zoals onze langpotige vriend, springlevend. Als minderheidsgroep in de mondiale cinema verdient de Pakistaanse horrorfilm dan ook niets minder dan een kans. En wie beter om die kans in België te bieden dan Cinema Nova. Het Brusselse Cinema Nova profileert zich al langer dan vandaag als het epicentrum van de afwijking in de cinema, van het marginale, ongehoorde en amorele op het grote scherm. Zo was er nog geen half jaar geleden de eerste editie van Offscreen, het filmfestival waarin de freak centraal stond. De dwerg zonder ledematen, de man met borsten en the bearded lady: iedereen was welkom op het scherm en daarvoor. Op 12 september 2008 stond de Pakistaanse horrorfilm centraal. De avond vangt aan met een trailer van 20 minuten die een overzicht geeft van de Pakistaanse horror door de jaren heen. Het bevat hilarische fragmenten met een inventiviteit die de bedroevend lage budgetten moeten goedmaken. Zoals een bebaarde Pakistaan met een levensgrote spuit die het lichaam van zijn tegenstander leegzuigt. Of een voluptueuze Pakistaanse die een striptease uitvoert. Absurd in vergelijking met de hedendaagse Westerse cinema, maar daarom net boeiend en zelfs verhelderend ? y als noodzakelijke tegenpool om x te beschouwen, Lollywood (een verwijzing naar de Pakistaanse filmstad Lahore) als antithese van Hollywood. Hoewel. De eerste film op het programma, Hell?s Ground, blijkt net doordrongen van hedendaags Hollywood. De film is een over-the-top Pakistaanse versie van The Texas Chainsaw Massacre. Pakistan lijkt een eerste en voorzichtige stap te zetten in de richting van de Amerikaanse horrorfilm-kopie. Centraal staat een groep van vijf mooie jongeren, netjes verdeeld over de clichés: het ondeugdelijke meisje, de gelovige maagd, de verlegen love interest, de stoere macho en zijn laffe sidekick. Met een busje gaan ze op uitstap, weg van de stad, langs de verlaten Pakistaanse baantjes. Maar al gauw worden ze gewaarschuwd door de man in de local shop: 'dit is een gevaarlijke baan voor mensen als jullie.' Uiteraard. En toch. Ondanks het bijzonder hoge cliché-gehalte doet Hell?s Ground niets anders dan bekoren. Regisseur Omar Khan weet namelijk de lastige grens tussen bedoeld en onbedoeld grappig-fout-slecht zo fijn te bespelen dat hij een bijzonder ontspannende film aflevert. De terugkerende vraag in het hoofd van de kijker is dan ook: 'Is het de bedoeling dat alles zo fout is?' Zo worden clichés en fouten zodanig uitvergroot dat ze grappig zijn, maar net geen parodie opleveren. Kijk maar hoe de groep reageert wanneer een van hen aangevallen werd (de jongen ligt lijkbleek en groen kotsend in het busje, maar de anderen lijken dat helemaal niet zó erg of raar te vinden). Of naar de dramatische manier waarop een spookachtige monster zijn Middeleeuwse spijkerbal als een lasso boven het hoofd zwiert, alvorens de achtervolging in te zetten. Of hoe de groep in het "donkere" bos steeds voorzien wordt van een gigantische lichtspot, terwijl ze wél verrast reageren op een lichtje in de verte. Van de bijna verloren gegane film Dracula in Pakistan kan niet helemaal hetzelfde gezegd worden. Hoewel het publiek meer dan eens zijn luidste lach bovenhaalt, zit er een veel grotere sérieux in. De zwart-wit film uit 1967 begint met bloedmooie beelden van de noodlottige professor Tabani die een elixir uitvindt en tot zich neemt, om daarna te transformeren in Dracula en even later bezoek te krijgen van de nietsvermoedende Dr. Aqil. Het is gemakkelijk lachen met de soms nogal dramatische mise-en-scène, maar het is een uitdaging om de tijdsgeest en de culturele cross-over in de formule te zetten en uiteindelijk de schoonheid van de film te zien. Al blijft een schaterlach moeilijk te onderdrukken wanneer Dracula?s scènes afgewisseld worden met fragmenten waarin een groep vrouwen contextloos een Bollywoodnummer brengt. De avond sluit echter af in een gepaste context: met een eigen Lolly & Bolly Party met Pakistaanse en Indische 70?s funk en disco. En dan mag de Pakistaanse vampier in ons eindelijk ontwaken.