Outing

Genre: documentaire | Duur: 1u25 | Release: 0 - | Land: Oostenrijk | Regie: Sebastian Meise, Thomas Reider | Cast:

Pedofielen worden in zowat elke context als monsterlijk, bedreigend en afstotelijk beschouwd. Er valt niet over te onderhandelen en zelfs nauwelijks over te spreken. Pedofilie haalt dan ook vooral het publieke oog door negatieve verhalen, zijnde de (mis)daden die eraan gekoppeld zijn. Maar wat met zij die het onwillige slachtoffer zijn van hun seksuele neigingen en heel hun leven vechten tegen insisterende verlangens? Wie zal hen ooit erkennen in hun schaamte, angst en verdriet, maar ook in hun doorzettingsvermogen om niet te ageren? Waar zijn de niet-negatieve voorbeelden van het onbespreekbare?

Toen het Oostenrijkse regisseursduo Thomas Reider en Sebastian Meise research deed voor een ander filmproject, kwamen ze Sven op het spoor. Sven is een 26-jarige pedofiel die toestond om gedurende vier jaar gevolgd te worden. Het resultaat is de documentaire Outing, een even shockerend als eerlijk portret van een mens in strijd met zichzelf.

Het ironische begin van Outing zijn archiefbeelden van Sven en zijn broer als kind, een moment waarop ze nog alles lijken te kunnen worden. ‘Ik moet soms wel gelukkig geweest zijn als kind’, zegt Sven als volwassene, ‘want er bestaan beelden waarop ik oprecht lach’. Bij de ontwaring van zijn seksualiteit verliep zijn puberteit allesbehalve onbezorgd. Toen hij op het nieuws hoorde van een meisje dat door haar oom verkracht en vermoord was, besefte hij zelf zo iemand te kunnen worden, met enkel een onbeschrijfelijke schaamte en bijkomende zelfmoordgedachten tot gevolg. Kunnen wij ons inbeelden hoe het moet zijn om te ontdekken dat onze lusten in die mate veroordeeld worden?

Nu, als twenty-something, staat Sven al wat verder. Zijn familie weet van zijn pedofiele geaardheid en hij zoekt actief naar ondersteuning en hulp. Door het maken van deze documentaire wil hij meteen een extern kader scheppen dat niet toestaat te ageren op zijn lusten. Want die zijn er duidelijk. We merken Svens pretoogjes op wanneer hij nostalgisch uitweidt over een erg bijzondere ontmoeting met een jongetje zoveel jaar geleden. Ook zien we hoe hij naar stripbeurzen gaat en stiekem foto’s van kinderen neemt. Dat maakte onze houding ten opzichte van Sven zeer ambigu, even ambigu als Svens seksualiteit voor hemzelf. Enerzijds zien we hoe zeer hij lijdt en bewonderen we zijn moed, maar anderzijds kunnen we niet anders dan een zekere walging voelen voor de uiting van zijn gedachten en gevoelens.

Meer dan een documentaire over pedofilie is Outing een portret van een pedofiel in een context die we amper zien (behalve misschien in de fictiefilm The Woodsman). Net het menselijk maken van wat over het algemeen als monsterlijk beschouwd wordt, maakt deze film misschien meest controversieel. Er zijn statistieken dat in Duitsland 250.000 pedofielen leven die niet op hun geaardheid willen ageren. Maar, zoals een van de regisseurs in een interview zegt, een potentiële bedreiging isoleren maakt die veel gevaarlijker dan die te erkennen en trachten te begrijpen. En dat proberen Reider en Meise, en ook Sven, doorheen alle ambiguïteiten en dunne grenzen heen te doen.