The Homesman

The Three Burials of Melquiades Estrada was zo'n mooi debuut dat het best uitkijken was naar een tweede film van Tommy Lee Jones. Met The Homesman sluit hij aan zijn vorige prent, eveneens een neowestern waarin personages onder tragische omstandigheden verkend worden, maar de verrassing van zijn eersteling ontbreekt.

Jones draaft zelf in de film op als de rare kwiet George Briggs. Tegen zijn zin begeleidt hij de ouwe vrijster Mary Bee Cuddy doorheen de woeste landschappen van Nebraska en Iowa, met als doel drie geesteszieke vrouwen aan de zorg van een domineesvrouw uit te besteden.

Visueel weet Jones heel goed wat hij doet en valt te merken dat hij zijn klassiekers kent. Met behulp van DOP Rodrigo Prieto verkent hij zijn landschappen op oogstrelende wijze. De beeldcomposities geven het relaas op zekere momenten iets meditatiefs.

De plot draait echter vooral om twee personages die beiden op hun manier in de wereld staan en het vanuit die verschillen toch met elkaar moeten stellen. Hilary Swank, een erg beperkte actrice die niettemin al twee heel terechte Oscars won, heeft opnieuw een rol van formaat beet. Als Mary Bee ('plane and bossy') vertegenwoordigt ze een zeldzaam vrouwelijk hoofdpersonage in een western, maar jammer genoeg offert Jones die focus na een tijdje op, waarop hij zelf meer schermtijd inneemt als de iets minder interessante Briggs, een figuur die niet zomaar moeilijk te doorgronden valt, maar in essentie gewoon onvoldoende is uitgewerkt - al is het deugddoend dat Jones niet weer eens de brompot uithangt. Heel wat uitstekende acteurs zetten kleurrijke nevenpersonages neer, maar hun bijdrage is vaak teleurstellend beperkt.

Dat ietwat vage gevoel bij de karakters, kan doorgetrokken worden naar de film op zich. De tragische ondertoon wordt vaak abrupt onderbroken, door al dan niet komische intermezzo's, waardoor de prent emotioneel wat inconsistent overkomt. Uiteindelijk zijn het de drie krankzinnige vrouwen die de rode draad vormen, maar Jones lijkt niet écht geïnteresseerd in de uitdieping van hun problematiek, terwijl net daar kansen lagen om de film vernieuwender en essentiëler te maken. Ook de veelbelovende start, waarin we Mary Bee leren kennen in haar weinig romantische jacht op een echtgenoot, had een rijkere plot doen vermoeden.

Wat rest is nog altijd een erg degelijk, indringend drama dat door sterk acteerwerk, overdachte beeldvoering en fijne soundtrack gerust als een prima prent kan bestempeld worden.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de