The Reunion

Genre: Docudrama | Duur: 1u28 | Release: 0 - | Land: Zweden | Regie: Anna Odell | Cast: Anna Odell, Rikard Svensson, Christopher Wollter, Robert Fransson, Anders Berg, Sandra Andreis

In 2009 verwierf kunstenares Anna Odell heel wat naambekendheid in haar thuisland Zweden met onder meer een gefakete zelfmoord als een soort performance. Net tijdens die periode vond een schoolreünie plaats waarop zij niet werd uitgenodigd. In The Reunion, die bij ons op het Filmfestival van Brussel in première ging, schetst ze een beeld van hoe het voor haar zou verlopen zijn mocht ze aanwezig geweest zijn.

In eerste instantie ontplooit de film zich als een drama in de trend van Thomas Vinterbergs Festen, waarbij Anna enkele onthullingen doet over hoe zij haar schooljaren ervaren heeft. In een speech legt ze uit hoe ze jarenlang gepest werd en zich uitgesloten voelde. De in eerste instantie feestelijke en nostalgische sfeer wordt steeds grimmiger tot de reünie haar dramatische climax kent.

Na deze climax doorbreekt Odell op verrassende wijze het verhaal door ons mee te nemen op haar zoektocht naar de echte personen uit haar schooltijd. Ze wil graag weten wat zij van de film vinden en hoe ze haar zagen tijdens hun schooltijd. Ondanks de hulp van de acteurs, verloopt haar zoektocht niet altijd vlekkeloos en vindt ze weinig mensen die bereid zijn om met haar te praten. De cineaste behandelt dan ook gevoelige onderwerpen zoals pesten, uitsluiting en groepsdruk. Toch wil ze niet enkel de vinger op de wonde leggen, maar ook begrijpen waarom ze zich zo gedroegen als tieners en waarom zijzelf zo behandeld werd.

De combinatie van een fictieverhaal gebaseerd op persoonlijke ervaringen en een documentaire, al dan niet met re-enactment, zorgt voor een bijzondere beleving die heel wat voer voor discussie oplevert. Bovendien zorgt dit ook voor een unieke beeldtaal waarbij fictie en realiteit op een onafscheidelijke manier door elkaar worden verweven. Dat de film ook gaat over het maken van de film zelf, levert enkele opmerkelijke metafilm-momenten op, zoals wanneer een klasgenoot de acteur ontmoet die hem speelt in de film. Dit zelfbewustzijn geeft de vaak onthutsende en aangrijpende film enkele welkome luchtige momenten.