Honeymoon

Genre: Horror | Duur: 1u30 | Release: 1 Januari 2015 | Land: VS | Regie: Leigh Janiak | Cast: Rose Leslie, Harry Treadaway, Ben Huber, Hanna Brown

Je wittebroodsweken houden aan een meer met een ‘cabin in the woods’-setting, dat kan toch alleen maar fout aflopen. Bij aankomst verloopt alles nochtans goed voor Bea en Paul. Na een aantal scènes die zo lijken weggeplukt te zijn uit een Nicolas Sparksverfilming, stapelen de bizarre gebeurtenissen zich echter op. Een vreemd licht schijnt ‘s nachts plots door het raam van de slaapkamer; wanneer ze een restaurantje bezoeken, gedragen de eigenaars zich zeer vreemd; diezelfde nacht verdwijnt Bea plots en vindt Paul haar naakt buiten, maar zij herinnert zich niets. Op haar dijen zijn er kleine wondjes zichtbaar.

Schuilt er een vreemd wezen in de bossen? Worden ze gestalkt door de eigenaar van het restaurant, die een jeugdvriend van Bea blijkt te zijn? Of is er iets helemaal anders gaande in de buurt van het meer? Ondanks de film het mysterie tot op het einde probeert op te bouwen, wordt het geheim veel te vroeg blootgelegd. Hierdoor zie je zeker als horror- en sci-fi-liefhebber al snel waar het verhaal naartoe gaat. Je kan Honeymoon zelfs zien als een low-budget huis clos-variant van de klassieker Invasion of the Body Snatchers.

Bovendien ontsnapt de film niet aan de wetten van het horrorgenre, en gaan je tenen krom staan bij elke onlogische beslissing van de personages. De Britse acteurs Harry Treadaway en Rose Leslie acteren nochtans degelijk, waardoor het probleem vooral bij het zwakke script ligt. Verder lijkt regisseur Ligh Janiak ook problemen te hebben met het ritme van haar film, waarbij het midden wat aansleept terwijl de transformatie van Bea in de finale scènes veel te snel afgehandeld wordt.

Wat wel leuk is, is hoe Honeymoon gelezen kan worden als een metafoor voor de angsten die gepaard gaan met het huwelijk en het krijgen van kinderen. De film schuift hier een aantal interessante aspecten naar voor, zoals het feit dat Bea die vergeet wie ze is en de groeiende afstand tussen het koppel, maar gaat hier helaas niet dieper op in. Uiteindelijk blijkt het vooral een bijzonder bloederige en wansmakelijke bedoening te zijn, wat ook leuke cinema oplevert natuurlijk.