Every Thing Will Be Fine

Genre: Drama | Duur: 1u58 | 2015 | Release: 29 Juli 2015 | Land: Duitsland, Canada | Regie: Wim Wenders | Cast: James Franco, Charlotte Gainsbourg, Rachel McAdams, Marie-Josée Croze, Robert Naylor, Peter Stormare

Wim Wenders heeft het niet voor afgelijnde narratieven. Zijn films ontstaan uit emoties en handelingen van personages zonder dat er sprake is van een echte plotafwikkeling. In Every Thing Will Be Fine volgen we enkele door schuld en rouw gegrepen personages over een lange periode in hun leven. Hun wedervaren weet een zekere bedwelming op te roepen maar finaal gezien is deze fluisterfilm iets te vrijbllijvend. 

 

Wenders begeeft zich op vertrouwd terrein. De personages schipperen tussen weemoed, rouw en nostalgie en aanvaarden dat ze ten prooi gevallen zijn aan het leven, ontworteld of beschadigd. De cineast laat een mooi patroon van stiltes en woorden ontstaan tussen zijn protagonisten op momenten dat ze vooral niets aan het doen zijn en laat cameraman Benoît Debie daar kalmerende, sierlijke beelden bij schieten - met dank aan enkele mooie Canadese landschappen en stadsgezichten. Toch wordt er al snel iets te vaak nadrukkelijk gepeinsd en in de verte gestaard, zonder het beoogde bezinnend effect.

James Franco lijkt wat door de film te slaapwandelen, maar eigenlijk is zijn vertolking best gelaagd. De schrijver Tomas wil de tragedie waarmee de film opent, na verloop van tijd een plaats geven en lijkt daardoor egocentrisch en koel, maar er sluimert vooral zelfbescherming door. Charlotte Gainsbourg hebben we al vaak door leed getroffen personages zien spelen. In de rol van alleenstaande moeder die het allerergst overkomt, overtuigt ze niettemin opnieuw, al lijkt de uitdaging ver weg. Onder de nevenpersonages wordt er wat met bizarre accenten gegoocheld, het lot van elke Europese coproductie die per se in het Engels moest gedraaid worden. 

De cineast laat een mooi patroon van stiltes en woorden ontstaan tussen zijn protagonisten op momenten dat ze vooral niets aan het doen zijn.

Al bij al weet Wenders zijn bespiegeling over grote emoties timide en elegant te houden, maar ook best langdradig en zelfs wat gekunsteld. Je kijkt naar deze film best zoals de personages naar hun leven: door er zelf wat uit te halen en te aanvaarden dat niet elk moment even interessant is. 

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien