Le Tout Nouveau Testament

Genre: Komedie | Duur: 1u53 | 2015 | Release: 2 September 2015 | Land: België, Frankrijk | Regie: Jaco van Dormael | Cast: Benoît Poelvoorde, Catherine Deneuve, Laura Verlinden, Yolande Moreau, François Damiens, Johan Heldenbergh, Serge Larivière

God is een hufter en woont in Brussel op een armoedige driekamerflat waar hij grijnzend pesterijen bedenkt voor de mensheid. Zijn 10-jarige dochter Ea heeft stilaan genoeg van haar klootzak van een vader en besluit hem eens een flinke hak te zetten: ze brengt de volledige bevolking op de hoogte van hun sterfdatum. Vervolgens trekt ze er op uit om zes apostelen om zich heen te verzamelen.

Leuk gevonden van Jaco Van Dormael, die eindelijk met een nieuwe film op de proppen komt. De Belgische magisch-realist moest vast even bekomen van de flop die Mr. Nobody was, zijn eerste Engelstalige prent. Le Tout Nouveau Testament ligt duidelijk meer in zijn comfort zone. Met veel visuele zwier laat Van Dormael een ondeugende beschouwing op ons los over leven, liefde, onschuld en vrijheid. Zowat het grootste deel van de mensen stuurt zijn leven immers plots een andere richting uit, met het oog op de eindigheid. Ea verkondigt intussen de boodschap bij haar apostelen, als een miniversie van haar broer JC haar eigen gloednieuwe testament bij elkaar sprokkelend. Een dakloze man wordt op sleeptouw genomen om dat allemaal te noteren.

Net als in eerdere films is de vertelling bijzonder onstabiel. Van Dormael propt tientallen ideetjes, bedenkingen, grappen en filosofietjes in twee uur maar vindt daarbij moeilijk evenwicht en samenhang tussen kolder en drama. Niettemin verveel je je geen moment bij deze ongein met betekenis. Benoît Poelvoorde is hilarisch als God terwijl Laura Verlinden en Catherine Deneuve de show stelen als gekwetste apostelen.

De odyssee van Ea wordt uiteindelijk een iets te lange, rommelige en wisselvallige tocht. De special effects raken niet altijd geïntegreerd in het geheel, hier en daar worstelt wel eens een acteur met zijn naturel, en in zijn geheel genomen zoek je al eens naar betekenis: dat zijn precies de blunders die Mr. Nobody volledig uit balans brachten. Om één of andere reden – de prachtige cast dus, de leuke grappen, de frivole beeldtaal en de speelse bestuiving met muziek – werkt de unieke stijl van Van Dormael deze keer echter wel.