Daddy's Home

Het uitspelen van de idiote kop van Will Ferrell tegenover de patserigheid van een strakke Mark Wahlberg leidde in The Other Guys tot een wisselvallige klucht. Zonder veel succes pogen de heren er in Daddy’s Home opnieuw een lollig spektakel van te maken.

De formule waarin een braverik moet vaststellen hoe zijn territorium wordt ingenomen door een mooiprater of pestkop, herkennen we natuurlijk. Vooral Ben Stiller heeft al eerder het komisch potentieel uitgebuit van die tegenstelling, in b.v. Meet the Parents. Dit keer zijn het een vader en een stiefvader die een kinderachtige strijd aangaan met elkaar om de liefde van een paar snotapen en een vinnig vrouwtje.

In een uitputtende variant op ‘wie heeft de grootste?’ - en dat blijkt overigens Wahlberg te zijn– worden een aantal grappen opgevoerd waarvan er een handvol vermakelijk zijn, enkele ronduit hilarisch en een heleboel voorspelbaar en vermoeiend. Het scenario is op zich aanvaardbaar maar sommige personages krijgen veel te veel aandacht (de baas van het radiostation!) en enkele duidelijk geïmproviseerde dialogen maken de film veel te lang. Een kritische montage had Daddy’s Home zeker deugd gedaan. Maar als je voor de regisseur van Horrible Bosses 2 kiest, leg je de lat niet hoog natuurlijk.

Zonder veel succes pogen Ferrell en Wahlbergh er een lollig spektakel van te maken.

Je kan er dan ook niet om heen dat dit een onpersoonlijk ingeblikt, mechanisch opgebouwd en volstrekt onnozele film is zonder een degelijk inzicht in filmische humor. Enkel te pruimen als je ten volle voor dwaasheid en kul gaat - en dat mag wat ons betreft nu en dan wel een keer.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de