The Legend of Tarzan

Genre: Avontuur | Duur: 1u50 | 2016 | Release: 6 Juli 2016 | Land: VS | Regie: David Yates | Cast: Alexander Skarsgård, Margot Robbie, Christoph Waltz, Samuel L. Jackson, Djimon Hounsou, Jim Broadbent, Simon Russel Beale

Een bepaald publiek kan misschien wel bekoord worden door een eerder ouderwets jongensverhaal, tussen de zoveel op elkaar lijkende flashy superheldenfilms door. De legende van Tarzan, intussen meer dan 100 jaar oud, werd daarom in een nieuw en fris jasje gegoten, maar The Legend of Tarzan mist toch een zekere bezieling.

Alexander Skarsgard is niet slecht gecast als de door apen opgevoede, uit spieren opgetrokken Earl Greystoke, die in dit verhaal terugkeert naar Congo na een verblijf in Engeland. Hij wil er de bevolking steunen in de strijd tegen Leon Rom, een afgevaardigde van onze eigen koning Leopold, die uit is op diamanten en onderwerping van de inwoners. Tussen de actie door krijgen we in flashbacks te zien hoe Tarzan destijds Tarzan werd.

Regisseur David Yates heeft nooit veel persoonlijkheid kunnen steken in de halve Harry Potterreeks die hij mocht inblikken. Ook bij deze film valt een zekere grijze makheid vast te stellen en werd bij gebrek aan ideeën maar geopteerd voor een voor de hand liggende stijl.

Dat leidt tot sfeervolle en dynamische beelden – al is het rondtollen van de camera bij een dialoog toch wat veel van het goede – waarin de actie entertainend voortkabbelt zonder veel emotie en met een heleboel onwaarschijnlijkheden. Samuel L. Jackson is amusant als wel vaker, maar wat doet hij eigenlijk in deze film? Skarsgard kan dan weer zwijgend het beeld vullen zonder inhoudsloos over te komen en zet een degelijke vertolking neer. Aan zijn zijde mag Margot Robbie de show stelen. Het was na The Wolf of Wall Street wat wachten op een bevestigende rol. Haar schoonheid en temperament spatten nu echter van het scherm. Dramatisch hoeft het daarbij nog niet te diep te gaan, maar we kijken er wel naar uit wat ze binnen enkele weken in Suicide Squad toont. Christoph Waltz herhaalt zichzelf nog eens maar als booswicht van dienst overtuigt hij weliswaar opnieuw.

De digitale effecten die de jungle en zijn dierlijke inwoners vormgeven, zijn piekfijn maar ook wat leeg. Je kijkt geboeid met de zak chips in de hand, maar The Legend of Tarzan valt dan toch wat in het niet naast het passioneler vertelde The Jungle Book.