La fille inconnue

Genre: Drama | Duur: 1u46 | 2016 | Release: 5 Oktober 2016 | Land: België | Regie: Jean-Pierre Dardenne, Luc Dardenne | Cast: Adèle Haenel, Olivier Gourmet, Jérémie Renier, Olivier Bonnaud

De achtste langspeler van Luc en Jean-Pierre Dardenne biedt exact wat we mogen verwachten. Dat maakt dat je La fille inconnue een oerdegelijk verteld en franjeloos in beeld gezet menselijk drama mag noemen dat echter zo vertrouwd aandoet dat de intensiteit ervan een stuk zwakker is dan eerdere emotionele uppercuts van de cineasten.

 

Centraal staat een jonge dokter die zich de dood van een onbekende vrouw persoonlijk aantrekt. Rusteloos trekt ze door de wijken van Seraing en ondervraagt ze patiënten om een naam te kunnen plakken op het overleden meisje. Hoe meer weerstand ze daarbij ondervindt, hoe groter haar vastbeslotenheid om niet alleen haar beroepseed na te komen maar ook haar menselijkheid in ere te herstellen.

La fille inconnue lijkt het kleine zusje van Deux jours, une nuit. Ook in die film wilde een vrouw zich te midden van lelijkheid en tristesse waardig houden. Waar dat confronterende, roerende cinema opleverde, blijft deze prent wat steken in sobere reflecties, die dan nog eens dreigen verloren te gaan onder het wat vergezochte thrilleraspect dat enigszins onverwachts de kop opsteekt.

Niettemin stelt de prent daadkrachtig het lot centraal van een mooi uitgewerkte protagoniste, met nuance vertolkt door Adèle Haenel. Als gewoonlijk valt op hoe weinig de filmmakers nodig hebben om het relaas van dramatische kracht te voorzien. De spaarzame dialogen, het uitgepuurde scenario, de droge beeldvoering, …. kenmerken dit drama als uitstekend vakwerk en onderhoudende cinema, maar de occasionele vonken van meesterschap die daar doorgaans bij horen, zijn eerder flauw.

Ontegensprekelijke kwaliteitscinema die echter wat emotionele impact mist

Gefilmd met een zichtbaar respect voor de kleine man, is La fille inconnue opnieuw een nobel project, waarvan de urgentie misschien kleiner is dan we zouden verwachten – de film krijgt ook opvallend minder aandacht dan de eerdere Dardennefilms – en de impact bescheiden, maar de kwaliteiten wel ontegensprekelijk. 

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jenny kan enkel vanuit haar morele streven de vader van Bryan overtuigen zich aan te geven aan de politie. Hij was het immers die jonge prostituée op de vlucht liet slaan, waarna ze dodelijk ten val kwam.