Don't Breathe

Enkele jaren geleden wist regisseur Fede Alvarez ons aangenaam te verrassen met een ietwat degelijke remake van de cultklassieker Evil Dead. Voor zijn volgende film koos hij voor een andere invalshoek met een origineel script dat een leuke twist wil geven aan het home invasion genre, net als Mike Flanagans Hush of Adam Wingards You’re Next.

In Don’t Breathe volgen we een stel jongeren die inbreken in het huis van een blinde oorlogsveteraan. Ze zijn uit op het geld dat hij kreeg als vergoeding voor de dood van zijn dochter na een auto-ongeluk. Maar wat een makkelijke klus leek te zijn, draait voor de tieners uit op een ware nachtmerrie wanneer de man wakker wordt en zijn eigendom kost wat kost zal verdedigen.

Alvarez schotelt je geen zwart-wit personages voor en niemand blijkt zuiver op de graat te zijn. Tijdens het eerste deel van de film is het bijgevolg niet duidelijk voor wie je nu wilt supporteren. De tieners breken dan wel in, maar dit doen ze vooral om te ontsnappen aan hun miserabele leven in het failliete Detroit. Zo wil Rocky, het meisje van de groep, vooral haar zusje een beter leven geven. Maar een onthulling later in de film maakt het wel makkelijker om empathie te krijgen voor de tieners die als ratten gevangen zitten in de klauwen van de blinde man.

Alvarez schotelt je geen zwart-wit personages voor en niemand blijkt zuiver op de graat te zijn

Na deze onthulling begint de film echter heel wat geloofwaardigheid te verliezen. Dit niet enkel door de revelatie zelf, maar ook door de acties van de personages die hierop volgen. Dat de film meer trashy wordt vinden we zeker niet erg, maar het doet wat afbreuk aan het spannende kat-en-muisspel en de eerder ingetogen opbouw van het eerste uur. Uiteindelijk zijn het vooral de imposante vertolking van Stephen Lang als de blinde man en het knappe camerawerk die de film weten recht te houden.

De cinematografie is misschien wel het hoogtepunt van de film. Alvarez gebruikt shots die zelden stilstaan en de omgeving benadrukken, waarbij hij de kijker af en toe plaagt door bijvoorbeeld te focussen op een werkbank met gereedschap waarvan je weet dat die later in de film gebruikt zullen worden. Hij roept ook een uitstekend groezelig en wanhopig sfeertje op. De scène gefilmd met infrarood, waarbij twee van de jongeren zich in het donker een uitweg uit de kelder zoeken met de blinde man op hun hielen, is een van de hoogtepunten van de film. De enkele misstappen naar de finale toe en het teleurstellende einde zijn dan ook deels te vergeven.

Jeroen Van Rossem Helemaal (niet) akkoord? Lees de