Collateral Beauty

Genre: Drama | Duur: 1u37 | 2016 | Release: 21 December 2016 | Land: VS | Regie: David Frankel | Cast: Will Smith, Helen Mirren, Kate Winslet, Keira Knightley, Edward Norton, Michael Peña, Naomie Harris, Ann Dowd

Hoewel Will Smith doorgaans nog beschouwd wordt als een filmster, blijkt er steeds minder reden de man als acteur op te hemelen. Op Suicide Squad na presteerden al zijn recente films ondermaats - en daarin moest hij dan nog de hoofdrol delen. Collateral Beauty is een zoveelste vergeefse poging om op dramatisch vlak indruk te maken.

 

Smith doet immers geweldig zijn best om een getormenteerde ziel uit te beelden, als de reclamegoeroe Howard die sinds de dood van zijn dochtertje als een geest door het leven zwalkt. Zijn drie naaste medewerkers zien geen uitweg meer om hem of minstens toch het bedrijf te redden en schakelen drie acteurs in die hem als de abstracte begrippen Tijd, Liefde en Dood moeten trachten te raken. Worden ze zelf intussen ook wel niet geraakt door het wijsheden brabbelende trio, zeker?

De vergezochte premisse van deze miskleun leidt op geen enkel moment tot enige voelbare emotie. We zien karakterloze personages telegeniek sukkelen met het leven maar dat levert vooral onechte taferelen op waarin gulzig met wenskaartenfilosofie gestrooid wordt. Collateral Beauty tracht uit alle macht een definiërende, diepgravende en oscarwaardige productie te zijn, maar is enkel flets, oppervlakkig en onoprecht.

Een instant te vergeten opeenstapeling van wenskaartfilosofie en holle levenswijsheden

Zonde van deze topcast natuurlijk. Winslet en Norton kiezen doorgaans voor kleurrijke rollen of interessante projecten, maar zijn hier volkomen vervangbaar. Smith en Knightley zien we op net niet bespottelijke wijze naar waarachtige dramatiek zoeken. Enkel Helen Mirren kan haar personage enige dimensie geven.

David Frankel (The Devil Wears Prada) is geen bijzonder getalenteerde cineast, maar dat Collateral Beauty een instant te vergeten film is geworden, ligt in de eerste plaats aan het betekenisloze scenario van een derderangs schrijver. Wil je echt de essentie van dood en rouw doorgronden? Loop de dichtsbijzijnde palliatieve afdeling dan binnen, kijk misschien iemand in de ogen die de verlossing nabij is en zoek daar maar eens naar bijkomende schoonheid. Vergeet bij het naar buiten gaan geen groet brengen aan Smith's zieltogende carrière. 

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Howard kan via vervalste beelden overtuigd worden dan hij niet goed snik is. Hij geeft zijn drie vrienden bij zijn afscheid nog elk een goede raad. Tenslotte verzoent hij zich met rouwconsulente Madeleine, die eigenlijk zijn ex blijkt te zijn. Hij durft immers nu pas de naam van zijn overleden dochter uitspreken. Tijdens een wandeling door Central Park wordt het tweetal nagestaard door de drie begrippen. Dan blijkt dat enkel Howard hen kan zien. Ze waren dus niet echt of wa????