Your Name

Drie jaar na het innemende The Garden of Words is Makoto Shinkai terug van de partij met Your Name. De film mag zich intussen de succesvolste animatiefilm uit Japan noemen, een eer die voordien weggelegd was voor Spirited Away van Hayao Miyazaki. Your Name bevat dan ook alle ingrediënten voor een goede anime.

Het verhaal draait rond Taki en Mitsuha, twee tieners die elk in een ander deel van Japan wonen en willekeurig wakker worden in elkaars lichaam. In eerste instantie zorgt dit voor een hoop hilarische momenten, met die typische Japanse humor, waarbij ze elkaars lichaam en leven verkennen, en elkaar boodschappen geven via een dagboek. Deze lichaamswissel is gerelateerd aan een komeet die onze aarde passeert.

Meer vertellen over het verhaal zou zonde zijn, want hier schuilt de grootste kracht van de film. Halverwege de film, wanneer Taki op zoek gaat naar Mitsuha, is er een vrij grote twist die het verhaal gewichtiger en dramatischer maakt. Er komen zelfs enkele science-fiction- en meer mystieke elementen aan te pas. Shinkai verrijkt zijn film ook met spirituele concepten uit de Japanse cultuur en biedt ons een interessante kijk op het leven van middelbare schoolstudenten, het contrast tussen het leven van jongens en meisjes en het rurale en stedelijke bestaan in Japan.

Ook andere thema's die kenmerkend zijn voor Shinkai's werk zijn hier duidelijk aanwezig, zoals de afstand en connecties die er tussen personen kunnen zijn. De film sluit thematisch dan ook naadloos aan bij zijn andere films als 5 cm per second, The Garden of Words of Voices of a Distant Star. Dit alles zorgt ervoor dat Your Name naast een boeiende ook een licht filosofische ervaring is, zonder dat het zijn gevoel voor humor verliest.

Hilariteit en ontroering wanneer twee tieners in elkaars lichaam wakker worden.

Stilistisch gezien is de prent opnieuw klassieker getekend dan het meer digitaal geanimeerde The Garden of Words, met prachtige handgetekende animaties, lichte kleuren en helder afgelijnde personages. De bijna fotorealistische locaties wisselen af met dromerige aquarelachtige achtergronden en er is zelfs een droomsequentie met een meer schetsvormige uitwerking. De muziek bestaat voornamelijk uit Japanse popmuziek, maar hier is dit passend in het plaatje het leven van twee scholieren. Wie er kortom nog aan twijfelde dat Makoto Shinkai naast Mamoru Hosoda (Summer Wars, The Boy and the Beast) de grootste kanshebber is om in de voetsporen van Hayao Miyazaki te treden, zal met deze prachtige en ontroerende animatiefilm zeker en vast over de lijn getrokken worden.

Jeroen Van Rossem Helemaal (niet) akkoord? Lees de