Life

Het briljante Arrival week recent nog af van de veronderstelling dat buitenaards leven vijandige bedoelingen heeft. In Life keren we terug naar de klassieke premisse: aliens zijn bloeddorstig en vijandig.

De zeskoppige bemanning van het ruimtestation ISS onderzoekt stalen die op Mars verzameld werden. Er blijken levensvatbare cellen aanwezig, die met behulp van de wetenschap al snel tot een razendsnel evoluerend wezen uitgroeien, dat zijn honger uiteraard hoopt te stillen met de mensen om hen heen.

De strijd van de groep wetenschappers om binnen de beperkte en benauwende omgeving van het ruimtestation te ontsnappen aan een monsterlijk wezen, vormt al heel snel een doorslagje van Alien, onvermijdelijk. Je kan Life dan ook op geen enkel moment echt geïnspireerd of verrassend noemen - zelfs de titel getuigt van ideeënarmoede. Dat zowat alle dramatische ontwikkelingen in de prent maar al te vaak het gevolg zijn van het doorbreken van het protocol waar de astronauten het over hebben, laat je als kritische kijker ook al snel fronsen.

Maar Life is wel bijzonder adequaat in beeld gezet en mag er als beklemmende mix van gruwel, science-fiction en suspense wel zijn. Het camerawerk en de special effects zijn bijzonder genietbaar en de cast levert mooi werk, al hebben we Ryan Reynolds en Jake Gyllenhaal toch al iets te vaak als respectievelijk de coole held en de gevoelige doorzetter gezien.

Als doorslagje van Alien niettemin geslaagde gruwelscience-fiction

De Zweed Daniel Espinosa (Snabba Cash, Safe House) lijkt niet bijzonder veel vat te hebben op deze wat overgeproduceerde film. Er zat misschien meer in dit gegeven, maar het resultaat is niettemin voldoende kwalitatief filmvoer.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de