The Invisible Man

Dat de horrorfilm nog steeds een genre is waarin zowel troep als kwaliteit wordt geleverd, is momenteel voor een aanzienlijk deel te danken aan productiehuis Blumhouse. Soms schieten ze raak (Get Out), soms valt het tegen (The Purge, Ouija, Black Christmas, de remake van Martyrs), vaak zit het ergens tussenin (The Visit, Split, Paranormal Actvity), maar succesvol zijn ze alleszins steeds vaker. Met The Invisible Man halen ze een klassieker uit het genre van onder het stof om er een puike, moderne twist aan te geven. Dit is dan ook een heerlijk intense horrorthriller geworden.

Waar het in het oorspronkelijke verhaal van G.H. Wells, dat al tientallen keren verfilmd werd, steeds draaide om een wetenschapper die ontdekte hoe onzichtbaar te worden, staat in deze nieuwe versie de vrouw van de uitvinder centraal. Cecilia laat de narcistische en psychopathische optoloog Adrian echter achter zich om aan een leven zonder misbruik en vernedering te beginnen. Dat haar echtgenoot daarop zelfmoord pleegt, is zowel een verrassing als een bevrijding. Maar al heel snel begint Cecilia te vermoeden dat Adrian eigenlijk wel nog in de buurt is. Zou het kunnen dat hij er in geslaagd is onzichtbaar te worden?

In de eerste helft weet deze knap opgebouwde prent elke kijker op het puntje van zijn stoel te houden. Dankzij het sterke hoofdpersonage - prachtig vertolkt door Elisabeth Moss - raken we helemaal meegesleept in dit beklemmende drama over een getraumatiseerde vrouw. Zonder veel poeha en met ijzige stiltes worden echter al snel enkele huiveringwekkende situaties gecreëerd die The Invisible Man stilaan de vorm van een wel erg spannende thriller laten aannemen, inclusief enkele bijzonder spooky momenten en heerlijke special effects.

Lekker huiveringwekkende thriller met een grandioze Elizabeth Moss

Hoewel de spektakelwaarde en de soms vergezochte plotwendingen de bovenhand dreigen te krijgen, weet The Invisible Man dit klassieke verhaal op ijzersterke wijze actueel te maken. Er was altijd al iets sinister aan de drijfveer van de protagonist om onzichtbaar te worden - in de versie van Paul Verhoeven zagen we Kevin Bacon ongegeneerd zijn naakte buurvrouw begluren en betasten - dus werd er deze keer wijselijk van uit gegaan dat zo'n uitvinding vooral ten dienste staat van iemand met slechte bedoelingen. Bovendien weet deze film als drama boven het horrorgenre uit te groeien: voor veel vrouwen is de voortdurende bedreiging van een doorgeslagen man realiteit, onzichtbaar of niet.

The Invisible Man biedt ons dus naast een stevige portie huiveren ook een keiharde beschouwing van hoe stalking ervaren kan worden. Dat de plot die ernstige ondertoon niet weet vast te houden en finaal een beetje loos gaat, vond de popcornkijker in ons echter helemaal niet erg.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de