Vivarium

"This House is Forever!" klinkt het uit de mond van de akelig gladde makelaar die het koppel Tom en Gemma hun eerste woning aanbiedt. Het volstrekt karakterloze huis in een eindeloze wijk vol identieke woningen, bevalt het jonge paar echter niet. Alleen blijkt hun leven plots letterlijk geen kant meer op te kunnen en krijgen ze indruk dat de woorden van de makelaar profetisch waren.

Dit aanvankelijk speels gebrachte, ironische gegeven waarbij een koppel tegen wil en dank een saai en uitzichtloos leven aanvangt in een kleurloze buitenwijk, zorgt in zijn eerste helft beslist voor amusement. De bordkartonnen wereld waarin het tweetal terecht gekomen is, geeft met mondjesmaat zijn geheimen prijs en we zien de twee protagonisten allerlei ontsnappingspogingen ondernemen.

Maar na dat avontuurlijke begin, ontaardt Vivarium in een volbloed cynische parabel die ons een hels, Kafkaiaans bestaan laat ervaren. Zo ziet een leven er uit zonder ziel en zonder zin.

"This House is Forever!"

Deze Belgisch-Ierse-Deense co-productie koppelt Jesse Eisenberg en Imogen Poots na Solitary Man en The Art of Self-Defence voor derde keer aan elkaar De twee acteurs zoeken niet specifiek naar medeleven en spelen Tom en Gemma met een zekere afstandelijkheid. Dit draagt bij aan de nachtmerriesfeer waar deze deels zwarte komedie, deels psychohorror naar streeft.

Hoewel de sets - grotendeels vakkundig gebricoleer gecombineerd met digitale effecten - de charme van de buitenwijken dystopische vormen laten aannemen, geven ze deze low-budgetproductie ook een wat goedkope uitstraling. Toch weet de film de perikelen van het koppel voldoende benauwend te maken.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de