Same Kind of Different as Me

Deze waargebeurde debuutfilm toont ons op moraliserende wijze hoe je als koppel een huwelijkscrisis overwint door samen aan vrijwilligerswerk te gaan doen. Ron en Debbie steken een handje toe bij een daklozencentrum en warempel, het rijke echtpaar ziet plots weer hoe waardevol het leven is. Vooral de oncontroleerbare Denver, een losgeslagen man met een duister verleden, zal een grote rol spelen in de mate waarin de wereld zich aan de cynische Ron openbaart als een geschenk van God waarvoor we dankbaar moeten zijn.

De oprechte bedoelingen van dit zoutloze relaas worden bedolven onder zeemzoeterigheid. De nadrukkelijke christelijke agenda van deze banale prent, zorgt voor een zuur bijsmaakje. Finaal is dit gewoon een tranerige schijtfilm die de blanke welstellende klasse als superieur opvoert. De overdaad aan pathetische muziek, met als uitsmijter een draak van een song van countryster Brad Paisley, doen je helemaal over je nek gaan.

De immer kleurloze Greg Kinnear wordt als Ron bijgestaan door Reneé Zellweger in hypertrutmodus. Wat een trienemie is dit toch. Djimon Hounsou komt overtuigender over als de door het leven getekende Denver en Jon Voight weet verrassend genoeg nog enige nuance aan de dag te leggen als verzuurde dronkaard. Daar houden we het dan ook bij wat positiviteit betreft.

Christelijke schijtfilm met Renée Zellweger in hypertrutmodus

Vroeger zou dit soort troep wegdeemsteren op anonieme tv-kanalen. Nu is er Netflix en krijgt deze - ontzettend lange! - film plots de allure van degelijkheid. Niet dus.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de