Stillwater

Genre: Drama | Duur: 2u19 | 2021 | Release: 22 September 2021 | Land: VS | Regie: Tom McCarthy | Cast: Matt Damon, Abigail Breslin, Camille Cottin, Anne Le Ny

Hoewel Matt Damon niet in dezelfde mate bekend staat om zijn veelzijdigheid als Christian Bale of Leonardo DiCaprio, kunnen we wel stellen dat hij er telkens in slaagt zijn personage echt eigen te maken en altijd weer een heel ander figuur neerzet. Stillwater is niet de meest samenhangende prent maar de sterke vertolkingen houden de aandacht bijna twee en een half uur vast. 

Damon, intussen ook al de vijftig voorbij, speelt Bill Baker, een stugge en weinig gesofisticeerde arbeider uit Stillwater, Oklahoma die in Marseille regelmatig zijn dochter bezoekt en daar uiteraard de vreemde eend in de bijt is. Stillwater lijkt zich te ontvouwen als een ietwat droevig portret van een berouwvolle man die veel fouten heeft gemaakt. Hoewel hij niet meteen onze sympathie wekt - dat hij een conservatieve republikein is, valt aan te nemen - kan je hem als kijker nergens om veroordelen en ontdek je gaandeweg zijn positieve kenmerken. Damon speelt deze gesloten, eerbare man met veel nuance en inlevingsvermogen en weet het publiek helemaal voor zich te winnen. 

Stillwater is echter ongewild een genrehybride: de plot is opgebouwd rond de zoektocht naar een misdadiger, waardoor de prent nu en dan thrillerallures aanneemt en we onze protagonist wel eens onwaarschijnlijke acties zien ondernemen. Het switchen van de focus komt de film niet ten goede. Wanneer je langzaam meegevoerd wordt in de pogingen van Bill om een relatie op te bouwen met zowel zijn dochter als een artistieke Française, wordt je aandacht weer gedwongen zich te verleggen naar de speurtocht die niet altijd even geloofwaardige plotwendingen inhoudt. Regisseur Tom McCarthy kwam gebalder en zelfzekerder over met het Oscarwinnende Spotlight.

Niettemin blijft Stillwater min of meer overeind en raak je in de ban van de warme personages. De casting van Abigael Breslin als de dochter is niet voor de hand liggend. De actrice is geen doorsnee Hollywoodbabe maar dat maakt haar voor deze ietwat tragische rol zeer geschikt. De Franse Camille Cottin is geen grote naam, maar weet ons voor zicht te winnen als de openhartige Virginie. Toch is het Damon die de film draagt, zoals gezegd op bewonderenswaardige wijze. Bill reageert soms impulsief, vertoont weinig emotie, is kinderlijk beleefd. Maar hij heeft pure en goede bedoelingen, ook al vindt hij niet de juiste manier om ze te tonen. Iemand als Mark Wahlberg had zo'n rol met veel zelfbewustzijn vertolkt, maar Damon is een subtieler acteur die Stillwater waardig draagt en van enkele smeulende momenten voorziet.

De sleutelscène die de kijker doet glimlachen - een onverwacht dansje in de woonkamer - zegt zoveel over wie Bill is of was dat je met een zekere spijt beseft dat één van de twee films die in het erg lange Stillwater schuil gaan, eigenlijk voldoende was geweest om onder de indruk huiswaarts te keren.