Doctor Strange in the Multiverse of Madness

Hoe beperkt ook het filmplezier dat we de afgelopen 14 jaar beleefd hebben bij de Marvelfilms, ze vormen een niet te mijden franchise waar vermoedelijk nooit meer een einde aan komt. Doctor Strange was een welkome gast destijds, maar we gaven toen al aan dat we niet op meer zaten te wachten. In deze tweede Doctor Strange worden we opnieuw meegenomen in een actieavontuur dat zich nergens kan onderscheiden van de meeste van zijn voorgangers en slechts hier en daar voor entertainment zorgt.

Doctor Strange krijgt het aan de stok met Wanda Maximoff. We mogen dan al elke film uit het MCU achter de kiezen hebben, het is ons een raadsel wat deze Avenger plots zo boosaardig maakt en wie welke bedoelingen heeft. Wat er verder gebeurt, valt dan ook amper samen te vatten. Het kluwen van explosies, achtervolgingen en magisch gesticuleer is enerzijds zo betekenisloos en anderzijds zo dodelijk saai dat onze interesse meer dan eens vervloog. Doctor Strange 2 mist alle inspiratie.

Wat deze popcornfilm echter nu en dan net verteerbaar maakt, is de regie van Sam Raimi. De kenmerkende stijl van de ervaren cineast - die ook de oorspronkelijke Spider-Manfranchise op zich nam - sluimert aanvankelijk slechts hier en daar door, maar naarmate er meer gruwel, verderf en gore aan te pas komt, wordt zijn hand zichtbaarder. Wanneer zelfs een zombie zich laat gelden, ga je vermoeden dat de cineast zich zelfs geamuseerd heeft. Maar laat ons niet gewagen van een grensverleggende Marvelprent: dit is nog altijd erg brave en cleane familiefun.

Opnieuw een berekend product dat ontzield wordt door de overdaad aan digitale effecten

Visueel zoekt deze reeks zijn heil vooral in digitale magie. De overdaad aan computereffecten hollen ook deze film nog verder uit en verhinderen dat Raimi echt de hele rit zijn stempel kan drukken op de mise-en-scène, de cameravoering en de montage. Hij zit vast aan een universum dat zijn eigen wetmatigheden moet volgen en een franchise die door tal van executives nauwlettend wordt opgevolgd. Een product dus, en geen cinema - daar blijven we bij. Gelukkig is het met zijn 126 minuten ook één van de kortste uit de hele serie.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de