Speak no Evil

We zouden er op vakantie alles aan doen om zelfs maar oogcontact met onbekenden te vermijden en al helemaal als het gezellige families betreft, maar in de gruwelprent Speak No Evil raken een Nederlands en een Deens koppel vlotjes met elkaar aan de praat in Italië. Enkele maanden later nodigen de Nederlanders de Deense familie uit om bij hen op bezoek te komen.

Tijdens de bijzonder ongemakkelijke logeerpartij die volgt, blijken de koppels anders naar bepaalde zaken te kijken. Bjorn en Louise overwegen toch maar naar huis te gaan. Als geoefend thrillerkijker onderdruk je de heerlijk basale neiging om de personages toe te schreeuwen dat ze het op een lopen moeten zetten, maar de filmmakers spelen het bij momenten erg subtiel en laten ons enkele keren geloven dat de botte Patrick en de vriendelijke Karin het al bij al niet slecht menen.

De knap opgebouwde, steeds intensere spanning komt voort uit grotendeels plausibele situaties, al riskeert het scenario zich nu en dan ook wel eens een minder aannemelijke wending. De afgeleefde woning en desolate Nederlandse landschappen botsen wat met ons eigen beeld van het gezellige land maar het blijft wel geloofwaardig. De personages krijgen ook voldoende dimensie om ons betrokken te houden, al misten we een verklaring voor bepaalde acties.

Deense psychohorror die je langzaam de keel dichtknijpt

In zijn laatste half uur knijpt regisseur Tafdrup vakkundig de keel van de kijker dicht. De beangstigende finale wordt beheerst en kil geserveerd, alle hoop verpulverend.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de