Operation Fortune: Ruse de guerre

Guy Ritchie blijkt men vooral zijn eigen ding te moeten laten doen. Hou hem uit de buurt van studioprojecten als Aladdin maar laat hem zich - herhaaldelijk dan maar - uitleven in zijn genre, de komische misdaadfilm.

Met Operation Fortune: Ruse de guerre schakelt Ritchie na het vermakelijke Wrath of Man opnieuw Jason Statham in. Hij laat deze patser precies doen waar hij goed in is, ook al is dat niet erg veel, en voegt er gelukkig nog flink wat andere kenmerkende ingrediënten aan toe.

Dat maakt dat Statham als geheim agent Orson Fortune niet in de eerste plaats een testosteronpubliek moet dienen, zelfs niet eens opmerkelijk veel screentime opeist. Al mag hij best wat schieten en slaan in deze weinig originele maar amusant uitgevoerde spionageprent - met dank aan de visuele vakkundigheid van de filmmaker: Ritchie laat zijn camera en montage overuren draaien maar weet zijn producties daardoor altijd net iets meer cachet te geven zonder de conventies van het popcorngenre te verwaarlozen.

Tweede troef zijn de personages en/of de acteurs die hij er voor inschakelt. Audrey Plaza kaapt dit keer moeiteloos de aandacht en Hugh Grant is genietbaar tot en met in wat verder dus een niet al te complexe actieprent is waarin wapendealers, filmsterren en miljardairs elkaar voor de voeten lopen in de strijd om een gevaarlijke AI-software. We hebben het allemaal al zo veel keer eerder gezien, inclusief de luxueuze decors, de exotische locaties, de chique wagens en schimmige Oostblokfiguren, maar Operation Fortune heeft net daardoor ook iets pretentieloos.

Nergens vernieuwend of verrassend, maar pretentieloos escapisme.

Nergens verrassend, laat staan vernieuwend, is deze actiekomedie niets meer dan het lijkt, maar wie vakkundig escapisme zoekt, is bij Operation Fortune op zijn plaats.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de