Over ons

KUTfilm is een onafhankelijk online filmmagazine dat sinds 1999 probeert om op een kritische, vlotte en enigzins leesbare manier aan filmkritiek en -berichtgeving te doen.

rating

Monkey Man

Monkey Man
Een orgie van emotioneel geladen geweld
rating

Los delincuentes

Los delincuentes
Grillige Argentijnse beschouwing over werk en vrijheid
rating

Dream Scenario

Dream Scenario
Dream Scenario bewandelt inventief de lijn tussen absurdisme en gruwel
rating

Skunk

Skunk

De inleving en de overgave van de jonge hoofdacteur, zijn fenomenaal.

rating

Wicked Little Letters

Wicked Little Letters

Een geestige en aanstekelijk vertolkte zedenkomedie

rating

Road House

Road House

De vuistslagen klinken raak, maar het stelt allemaal erg weinig voor

rating

Dune: Part Two

Dune: Part Two

Villeneuve vult zijn canvas majestueus in met een groots fantasy-spektakel

rating

Das Lehrerzimmer

Das Lehrerzimmer

Een beklijvende en pijnlijk herkenbare kijk op de dynamieken in een leraarszaal

rating

The Iron Claw

The Iron Claw

Een wat oppervlakkig uitgewerkt psychologisch drama over worstelende broers

rating

The Great Escaper

The Great Escaper

Michael Caine neemt afscheid van de cinema met een laatste grandioze hoofdrol

rating

Spaceman

Spaceman

Een soms al te meditatieve psycho-ruimtefilm met een sterke Adam Sandler

rating

All of Us Strangers

All of Us Strangers

Een aangrijpend en hartverscheurend portret van een queer man met een onverwerkt verleden

rating

Ferrari

Ferrari

Een vaardig in beeld gezette biopic die zich niet aan morele bespiegelingen waagt

rating

Holy Rosita

Holy Rosita

Authentiek aanvoelend maar ietwat alledaags drama

rating

The Zone of Interest

The Zone of Interest

Glazer illustreert met ijzingwekkende kilte hoe makkelijk je in morele leegte belandt

rating

Argylle

Argylle

Deze film stuitert meer dan twee uur over het scherm als een invalide dolleman

rating

Poor Things

Poor Things

Mark Ruffalo en Emma Stone vormen een gesjeesd duo in deze wonderbaarlijke, somptueuze en mateloos

rating

Here

Here

Een innemende beschouwing van menselijke ontmoetingen en een ode aan de kleinste ecosystemen

Filmfestival Oostende 2024

Filmfestival Oostende 2024

Klik op de titel of de foto om dit artikel te lezen

rating

Society of the Snow

Society of the Snow

Een aangrijpende en intense weergave van een overlevingsstrijd

rating

Monster

Monster

Een doorleefd vertolkt en oprecht drama dat ietwat gekunsteld verteld wordt

Dit was 2023

Dit was 2023

Klik op de titel of de foto om dit artikel te lezen

rating

Past Lives

Past Lives

Zachtjes om existentiële vraagstukken meanderend, nestelt dit drama zich in je hoofd en hart

rating

Saltburn

Saltburn

Een even verleidende als misleidende perverse satire

rating

The Holdovers

The Holdovers

Van Alexander Payne zijn we scherpere observaties gewend maar deze gezellige film laat zich vlot be

Film Fest Gent 2023

Film Fest Gent 2023

Klik op de titel of de foto om dit artikel te lezen

Netflix: de redder in nood?

Netflix: de redder in nood?

Klik op de titel of de foto om dit artikel te lezen

 
Gone Girl - goed gecast?

Een goeie acteur hoef je enkel te casten, verder doet-ie dan precies wat je er mag van verwachten, zo schijnt het. David Fincher heeft in het verleden al vaak de juiste acteurs gevonden voor elk van zijn projecten. De zoektocht naar een Lisbeth Salander voor The Girl with the Dragon Tattoo kreeg zelfs mythische proporties: elke jonge actrice in Hollywood was uit op de rol, zelfs al had Noomi Rapace de lat al gigantisch hoog gelegd in de Millenniumreeks. Met Rooney Mara koos Fincher voor een vrij onbekende actrice boven tal van grote namen. De keuze bleek een schot in de roos.

Voor Gone Girl, een film die een zekere zwaarte wil uitstralen, maar toch met een knipoog, verzamelde Fincher een wel heel opmerkelijke cast met vooral minder voor de hand liggende acteurs. Ons oordeel over deze bizarre mix:

(Dit artikel bevat geen spoilers maar gaat wel dieper in op de plot en personages)

Ben Affleck

Fincher koos Affleck net op het moment dat die aan een tweede, succesvolle carrière als regisseur leek begonnen te zijn. Wat niet zo slecht was, gezien zijn soms matige acteerwerk. Met Gone Girl is Ben Affleck, de acteur, echter weer helemaal terug - hierna wordt hij ook de nieuwe Batman. Hij is dan ook zeer effectief gecast als een wat luie, charmante kerel die zijn leven overhoop ziet gegooid worden na de verdwijning van zijn vrouw. Nick Dunne is een geloofwaardige protagonist zonder een echte held te zijn, door Affleck met nuance vertolkt. Castingscore: 8. 

Rosamund Pike

De rol van een vrouw die aan het begin van het verhaal verdwijnt, leek niet veel om het lijf te hebben, maar Amy Dunne blijkt wel degelijk het vrouwelijke hoofdpersonage van deze thriller te zijn. Dat de rol naar Rosamund Pike ging, was groot nieuws. De innemende actrice uit o.a. An EducationBarney's Version en Jack Reacher was niet de meest voor de hand liggende actrice, bij gebrek aan sterrenstatus en gezien het feit dat ze in Amerikaanse producties vooral 'de vrouw van' mag spelen. 

De rol van Amy vroeg een gigantische ambiguïteit: we weten immers niet of Amy echt de onschuldige en lieve meid is die de flashbacks ons doen geloven. Bovendien zijn enkele van haar scènes van cruciaal belang voor de geloofwaardigheid van de hele film. Pike slaat de nagel op de kop.

Castingscore: 9, want net doordat het grote publiek haar nog niet goed kent, is het personage voor de kijker een onbeschreven blad. Bekendere namen zouden immers al een zekere verwachting oproepen. 

Carrie Coon

Sterk aanwezig in het verhaal is de tweelingzus van Nick Dunne, Margo. Voor deze toch vrij grote rol koos Fincher vreemd genoeg voor een volkomen onbekende en (op filmgebied) vrij onervaren actrice. Ook voor deze rol hadden wellicht heel wat grotere namen interesse gehad. Coon brengt het er niet slecht vanaf, maar eigenlijk maakt ze weinig indruk. Hoeveel kijkers zelfs zouden haar na de film herkennen in een andere rol of op een foto? Fincher neemt haar nauwelijks in close-up. Het is echter waarschijnlijk dat hij net iemand zocht die de rol low profile kon vertolken. We moeten immers sterk de indruk krijgen dat Nick alleen staat, en een bekende actrice in de rol van zijn zus zou zijn personage zelf sterker maken. Bovendien is Nora van weinig belang in de plot en moet ze vooral een klankbord zijn voor Nick. Niettemin had een interessantere actrice meer kunnen doen met dit personage. Castingscore: 6

Tyler Perry

Bij ons is deze man, die de advocaat van Nick speelt, niet bekend. Als producer, regisseur en acteur is hij in de VS voornamelijk populair bij een zwart publiek. De man maakt immers aan de lopende band familiekomedies die het goed doen bij die doelgroep. In 2012 kreeg hij nogal onverwacht de hoofdrol in de detectivefilm Alex Cross. Dat leverde hem een nominatie op als Slechtste Acteur bij de Raspberry Awards. Drie van zijn eigen producties werden daar overigens ook flink genomineerd, dus we kunnen er van uitgaan dat zijn naam niet garant staat voor kwaliteit. Waarom kiest Fincher deze figuur uit voor een belangrijke rol in een grote film? Toch blijkt dit een geïnspireerd idee en geeft Perry een aardige invulling aan dit personage, een intelligente, gedreven en zelfs eerlijke advocaat. Anderzijds is de rol kleiner dan verwacht en kon er niet veel mee mislopen. Castingscore: 8

Kim Dickens

De vrij grote rol van politie-inspecteur Boney die de verdwijningszaak leidt, ging naar deze geroutineerde actrice, die het gewoonlijk echter met veel kleinere rollen moet stellen. Bovendien staat haar filmwerk op een iets lager pitje nadat ze de voorbije drie jaar aan de prachtserie Treme werkte, waarin ze uitstekend werk leverde als een chefkok met doorzettingsvermogen. Enerzijds koos Fincher haar wellicht net vanwege dat onverzettelijke in haar houding, maar Boney is ook een uitstekende speurder die Nick het voordeel van de twijfel blijft gunnen. Het publiek mag haar dus niet als de vijand zien. Fijn voor Dickens dat ze deze keer een iets voornamere rol krijgt in een grote productie, en fijn voor ons dat ze niet teleurstelt. Castingscore: 8

Patrick Fugit

We waren opgetogen om de naam van deze acteur op de credits te zijn verschijnen. Na Almost Famous heeft het de man heel wat moeite gekost om aan het werk te kunnen blijven. Na bijrollen in We Bought a Zoo en Thanks for Sharing leek Gone Girl een nog betere stap in de goede richting. Als agent Gilpin, die inspecteur Boney bijstaat, is zijn rol echter teleurstellend klein en onbelangrijk. Gilpin moet simpelweg aan Boney's zijde staan, heeft geen enkele scène alleen en is vooral een functioneel personage dat de massa vertegenwoordigt die gelooft dat Nick zijn vrouw vermoord heeft. Waarom kies je daarvoor een acteur met een zekere naam of leid je de kijker af met de 'waar ken ik die kerel van'-vraag. Castingscore: 4

Neil Patrick Harris

Alsof de cast van Gone Girl nog niet ecclectisch genoeg was, voegt Fincher er dan nog deze figuur aan toe. Een acteur die vooral bekend is van tv (How I Met Your Mother), meestal komisch werk levert en daarbij zijn campy kantje niet schuwt en verder uitblinkt in zang en dans, is geen evidente keuze voor de rol van geheimzinnige ex-minnaar en gewezen stalker van Amy. Sowieso vraagt de casting van een homo in een heterorol, net dat tikkeltje meer talent van de acteur en bereidheid van het publiek, toch in het geval van flamboyante figuren als Harris. In Gone Girl moet hij dan nog een zekere psychopatische dreiging uitstralen. Als rijke, arrogante eikel geloven we hem nog, de stalker in hem zien we mits enige moeite ook nog bovenkomen, maar de uiteindelijke aard van zijn personage valt al een stuk moeilijker te aanvaarden. Sowieso zoekt de plot het met zijn verhaallijn al érg ver, daar een acteur voor kiezen waarvan je elk moment een danssolo verwacht, was misschien een minder goed idee. Castingscore: 5

Missi Pyle

Deze komische actrice lijkt prima gecast als de demagogische, ijskoude talkshowhostess Ellen Abbott, die in het drama rond Nick en zijn vrouw een pak kansen tot sensatie ziet. Haar verschijningen, doorgaans op de achtergrond op televisie, scherpen de satirische kant van Gone Girl aan. Pyle, ook te zien in Charlie and the Chocolate FactoryDodgeball en heel wat al dan niet komische rotzooi, zal echter nooit een personage van vlees en bloed kunnen vertolken. Wanneer Abbott uiteindelijk bij Nick aan de voordeur staat en Pyle en Affleck een korte scène delen, komt dat dan ook wat over als een botsing van twee werelden. Abbott is een wat cartoonesk personage, door Pyle knap vertolkt, maar wringend met de dramatische ernst van Nick. Castingscore: 5

David Clennon en Lisa Banes

Deze onbekende acteurs vertolken de ouders van Amy. Beiden hebben een lange staat van dienst in televisiefictie, maar hun bijdrages aan films zijn zeer beperkt. In Gone Girl zien we hen hun grootste rol vertolken tot nog toe. Het belang van de casting van deze ouders is groot, omdat zij vooral de dramatische basis van de plot moeten versterken. Het zijn egocentrische mensen die hun dochter al van kindsbeen af hebben opgeofferd aan succes door het schrijven van een kinderboekenreeks rond een perfect meisje, wat op Amy verwachtingen projecteerde die niet haalbaar waren. Een gegeven dat mee de verdere ontwikkeling en geloofwaardigheid van de plot bepaalt, maar Clennon en Banes creëren amper diepgang en lijken soms zelfs de parodie op te zoeken. Hier hadden twee sterke acteurs - en iets grotere namen - zeker op hun plaats geweest, zelfs al zijn de rollen klein. Geraldine James, die in The Girl with the Dragon Tattoo zeer effectief één van de mysterieuze familieleden vertolkte, lijkt zelfs wat op Banes. Bruce Greenwood had een perfecte vader kunnen zijn. Castingscore: 5

Emily Ratajkowski

We kunnen niet verklappen wat precies de functie is van het personage van deze jongedame, maar we kunnen vermoeden dat de enige vereisten waren dat ze er jong, naïef en bloedmooi moest uitzien en bereid moest zijn naakt te gaan. Fincher had dus ruim de keuze, maar laat ons maar grif toegeven dat het een goed idee was een jongedame te kiezen die goed bedeeld is waar nodig voor deze rol. Castingscore: 8

Scoot McNairy

Deze interessante bijrolacteur, die u vast al kent uit ArgoPromised LandMonstersNon-Stop en Killing Them Softly, krijgt één scene waarin hij het er goed vanaf brengt als een getroubleerde ex van Amy. Castingscore: 8

 

In zijn geheel bevat deze cast dus best enkele missers, als u het ons vraagt. Anderzijds verdienen Fincher en casting director Laray Mayfield best waardering voor de frisse aanpak en het vermijden van voor de hand liggende acteurs. 

 

Sven De Schutter

 

Filmfestival Brussel 2014

Op vrijdag 6 juni gaat de 12de editie van het Brussels filmfestival van start. Tot en met 14 juni kan je in het Flageygebouw terecht voor hét festival dat zich toespitst op de Europese cinema. Wie even wat afkoeling zoekt, weet dus waarheen in Brussel.

 

Palmares 2014

Golden Iris Award: Of Horses And Men (Benedikt Erlingsson, Iceland)
White Iris Award: The Reunion (Anna Odell, Sweden)
Jury Award: Aces (Alfonso Zarauza, Spain)
Best Image Award: Farewell To The Moon (Dick Tuinder, Netherlands)
Best Screenplay Award: I Am Yours (Iram Haq)
Cineuropa Award: Vis-À-Vis (Nevia Morasovic, Croatia)
Audience Award Euromillions: The Double (Richard Ayoade, Uk)

 

De eregast dit jaar is de Britse regisseur Alan Parker. Parker heeft tal van klassiekers op zijn naam staan zoals Midnight Express, Evita, Angel Heart, Angela’s Ashes en Mississipi Burning. Wie zijn films op het grote scherm wilt herontdekken, kan dit doen tijdens de retrospectieve die loopt in de Cinematek tot en met 19 juni. Op zaterdag 7 juni zal hij ook een masterclass geven in Flagey.

 

Maar eerst is er de openingsceremonie van het festival met La Chambre Bleue, een sensuele thriller van Mathieu Almaric gebaseerd op een roman van Georges Simenon. In de slotfilm The Two Faces of January neemt Hossein Amini, scenarist van Drive, ons mee naar het Griekenland van de jaren zestig waar Viggo Mortensen, Kirsten Dunst en Oscar Isaac in een gevaarlijke driehoeksverhouding terechtkomen.

Verder zien we het op het programma werk van enkele bekende namen zoals de dubbelgangerthriller The Double van Richard Ayoade (Submarine) en Sex, Drugs and Taxation van Christoffer Boe, na Nicolas Winding Refn en Lars Von Tier het nieuwe enfant terrible van de Deense cinema. Maar vooral biedt het festival vooral de kans om veel nieuw en opkomend talent van Europese bodem te ontdekken.

 

De landen die dit jaar een speciale avond krijgen, zijn Spanje, Griekenland en Polen. Spanje komt als eerste aan beurt op 7 juni met 3 Many Weddings, Living is easy with eyes closed en een Flamenco demonstratie. Op 11 juni volgt Griekenland met Miss Violence, The Enemy Within en een Griekse dansdemonstratie. Polen volgt met Jack Strong en Life Feels Good. Daarnaast kan je films meepikken van over heel Europa waaronder de Ijslandse komedie Of Horses and Men, het Zweedse The Reunion, waarin een schoolreünie heel wat emoties doet opwakkeren, of het Sloveense schooldrama Class Enemy.

 

Het festival is ook gekend voor zijn vertoningen van muziekdocumentaires en openluchtvertoningen. Dit jaar wordt het beste van beide werelden zelfs gecombineerd met de openluchtvertoning van het uitstekende The Sound of Belgium. Verder kan je tijdens de zwoele avonden ook gaan kijken naar Het Vonnis en Brasserie Romantiek, of als je nog in voetbalstemming bent naar Ken Loachs Looking for Eric of Je Suis Supporter de Standard.

 

Afspraak dus vanaf vrijdag aan Flagey. Voor meer informatie rond het festival en het filmprogramma kan je hier terecht.

 

Pagina's

Subscribe to Kortfilm.be & Kutfilm.be RSS