The Best Exotic Marigold Hotel

Genre: Komedie | Duur: 2u04 | 2011 | Release: 28 Maart 2012 | Land: Groot-Brittannië, VS | Regie: John Madden | Cast: Judi Dench, Bill Nighy, Tom Wilkinson, Celia Imrie, Donald Pickup, Dev Patel | Scenarist: Ol Parker

Van tijd tot tijd verenigt men aan de overkant van het Kanaal alle krachten en maakt men een komedie waar later menig filmprogrammator vrolijk van wordt om er een dode zaterdagavond mee te vullen. The Best Exotic Marigold Hotel biedt dan ook alle vaste ingrediënten van een voltreffer: een aannemelijke premisse, een halve batterij karakterkoppen, wat licht cynische Britse humor met daarbij net genoeg rariteit om nog verteerbaar te zijn.

 

Een zestal Britten dat stilaan op leeftijd begint te komen, ziet zich (om financiële redenen) genoodzaakt om hun laatste jaren op een alternatieve manier door te brengen. Tezamen trekken ze naar Jaipur, een van India's vele miljoenensteden, om er in het luxueuze Best Exotic Marigold Hotel te verblijven. Bij aankomst blijkt dat - of wat dacht je - wat minder comfortabel dan verhoopt en komt er allerlei onverwachts boven drijven. Dit zijn niet enkel liefdesperikelen, maar de overleving van het hotel zelf staat op het spel.

De bonte verzameling van verzuurde, rouwende, xenofobe en oprecht verwonderde oudjes leert elkaar kennen door de vrolijke en minder prettige kanten van het leven. Al snel bloeit er langs links en langs rechts iets tussen enkele gasten. De indrukwekkende cv's van het hele gezelschap helpen aanzienlijk bij de naturel die de film uitstraalt; Judi Dench, Maggie Smith, Bill Nighy, Tom Wilkinson, Celia Imrie en Ronald Pickup spelen perfect op elkaar in, vermoedelijk omdat ze in het verleden al tig maal samen voor de camera stonden. Dev Patel (jawel, die van Slumdog Millionaire) is de Indiër van dienst, maar past goed binnen het plaatje als enthousiaste hyperactieveling.

Een halve batterij karakterkoppen, wat licht cynische Britse humor en net genoeg rariteiten om nog verteerbaar te zijn.

The Best Exotic biedt verder niets dat je niet op voorhand zou verwachten, maar de eenvoud en het gemak waarmee het gebracht wordt, is uiterst aandoenlijk. De verhalen zijn nergens vergezocht en voelen nooit wrang aan. De regie van John Madden (Shakespeare in Love) is zoals altijd doordeweeks, maar opzichtigheid zou de film enkel geschaad kunnen hebben. De humor breekt nergens potten, maar dat is voor dit aangenaam tussendoortje ook niet nodig. Aangenaam tijdverdrijf met een cast om duimen en vingers bij af te likken voor een verloren avond.

Beau Janssens Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eentje geeft de pijp aan Maarten na een nacht met zijn ex-minnaar. Één koppel gaat uit elkaar maar manlief begint met iemand anders uit het gezelschap terwijl vrouwlief extatisch is om naar haar thuisland terug te kunnen keren. De xenofobe patiënte wordt assistant manager in het hotel, terwijl de eigenaar zijn enthousiaste zelf blijft.