The BFG

Genre: Avonturenfilm | Duur: 1u57 | 2016 | Release: 20 Juli 2016 | Land: VS | Regie: Steven Spielberg | Cast: Mark Rylance, Ruby Barnhill, Penelope Wilton, Rebecca Hall, Rafe Spall

Spielberg lijkt zich de laatste jaren gemanifesteerd te hebben als verteller van geschiedenislessen (War Horse, Lincoln, Bridge of Spies), hoewel The Adventures of Tintin ook nog maar 5 jaar oud is. Met The BFG, een verfilming van de onverwoestbare jeugdroman van Roald Dahl, betreedt hij opnieuw het terrein van op families georiënteerde avonturenprenten, maar dat lijkt hem al bij al niet zo vlot meer af te gaan.

Als er iets is dat het werk van Dahl typeert, zijn het wel die lichtjes lugubere ondeugd en dat speels gegruwel. Eerder het terrein van Tim Burton dan Spielberg eigenlijk. Eerdere Dahl-verfilmingen – Charlie and the Chocolate Factory, James and the Giant Peach, The Witches, Matilda en Fantastic Mr. Fox – wisten die speciale Dahl-mix goed te vatten en konden amusement met een weerhaakje brengen. Dat is bij The BFG eigenlijk veel minder het geval. Spielberg ontwijkt het gegriezel, rondt de hoekjes af, verkleutert de plot. Het verhaal van een Engels weesmeisje dat vriendschap sluit met een wat zielige reus, waarna het tweetal het land moet redden van een horde enge giganten (waaronder de Bottenkraker en de Kinderkauwer), blijft dan ook wat steken in simplisme.

Na een eerste spannende half uur – als gewoonlijk door Spielberg weer bijzonder sfeervol in beeld gebracht – verliest de plot aan spankracht eens het meisje en de reus - lang-  met elkaar aan de praat gaan. Wanneer de twee op dromenjacht gaan, is je betrokkenheid als kijker, of zelfs als fan van het boek, helaas al wat weggedeemsterd. De iets te opzichtige CGI versterkt die apathie nog. En hoewel Mark Rylance het hoofdpersonage een zekere ziel weet te geven en zijn typische taaltje heerlijk is – Warre Borgmans is trouwens uitstekend gecast in de Vlaamse versie - is zijn verschijning bij momenten cartoonesk. De andere reuzen zijn ook op een heel foute manier lelijk.

The BFG fleurt wat op eens de Britse koningin in beeld verschijnt, maar ook daar weet de prent nergens een volwassen kijker aan te spreken. Het is allemaal wat vlak en nietszeggend, jammer genoeg. Dat er letterlijk élke minuut muziek onder de acties en dialogen zit, werkt al snel zo irriterend en betuttelend dat je John Williams nu echt wel een pensioen toewenst.

Spielberg behandelt het bronmateriaal met veel liefde en zoekt naar iets oprecht en zelfs alweer sentimenteel in dit sprookje. Maar hij lijkt iets eigentijds en stouts te missen om de magie uit het boek echt voelbaar te maken.