Black Bag

Als er één ding is wat de films van Soderbergh kenmerkt, dan is het wel dat het filmplezier er van af straalt. Kan er een regisseur genoemd worden die met meer energie en schijnbare nonchalance in één aan een verbluffend tempo films maakt?

In dit alweer zeer genietbare relaas volgen we de geheime agent George die uit 5 verdachte collega's een verrader moet halen. Opmerkelijk genoeg is één van hen zijn dierbare maar geslepen echtgenote.

Wat volgt is aangenaam opgebouwd zonder echt diepgaand of ingewikkeld te worden. De personages - allen scherp vertolkt - draaien om elkaar heen zonder zich echt prijs te geven en Soderbergh brengt dat met een heerlijke visuele en auditieve brille tot leven. De montage, muziek en locaties zijn om van te snoepen.

Zeer genietbare en met veel energie in beeld gezette spionageprent

Als kijker leun je genoegzaam achterover maar echt beklijven doet Black Bag weliswaar niet. Je kijkt geamuseerd maar geef je er echt iets om te weten wie de verrader is? Wanneer de prent na anderhalf uur afklokt - wat een verademing! - is na de oppervlakkige tevredenheid over wat je net gezien hebt de voornaamste conclusie toch dat het eigenlijk wel jammer is dat iemand met zoveel talent en inventiviteit na al die jaren niet nog eens een echt wezenlijke film aflevert. Anderzijds: geef ons gerust nog een film waarin het sexy koppel Fassbender-Blanchett koele killers speelt.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de