Blancanieves

Genre: Drama | Duur: 1u44 | Release: 10 April 2013 | Land: Spanje | Regie: Pablo Berger | Cast: Maribel Verdu, Daniel Giménez Cacho, Ángela Molina, Pere Ponce, Macarena García, Sofía Oria

Net als Mirror Mirror en Snow White and the Huntsman, is Blancanieves een moderne hervertelling van het sprookje van de gebroeders Grimm. Regisseur Pablo Berger laat echter het fantastische voor wat het is en geeft het verhaal een realistische invalshoek door het te verplaatsen naar het Spanje van de jaren twintig. Hier is Sneeuwwitje geen prinses, maar is ze Carmencita, de dochter van de befaamde stierenvechter Antonio Villalta.

 

Nadat Antonio verlamd werd door een stier en zijn vrouw stierf tijdens de bevalling, wordt Carmencita opgevoed door haar grootmoeder. Antonio hertrouwt met zijn verpleegster Encarna, die de rol van kwaadaardige stiefmoeder op zich zal nemen. Ze verbiedt Carmencita haar vader te zien en laat haar al het vuile werk opknappen. Zoals het sprookje gebiedt, poogt Encarna haar te laten vermoorden en wordt ze gevonden door de dwergen, die hier een reizende groep stierenvechters zijn.

De invalshoek die Berger gekozen heeft voor het verhaal, is op zijn minst ambitieus en verfrissend te noemen. De film is dan ook een welkome verademing tussen alle andere meer op tieners gerichte sprookjesverfilmingen. Ondanks de realistische setting, beschikt de film wel over een passend surrealistisch sfeertje. Humor en levensvreugde worden afgewisseld met meer duistere momenten. Dankzij de prachtige muziek van Alfonso de Villalonga en de knappe beelden waan je jezelf zo in het toenmalige Spanje.

De film is een welkome verademing tussen alle andere meer op tieners gerichte sprookjesverfilmingen

De sfeersetting is ook te danken aan het feit dat dit net als The Artist, een stille film is. Maar Blancanieves slaagt er veel beter in om de magie van de stille film te vatten dan zijn soortgenoot. Als The Artist een eerbetoon was aan het klassieke Hollywood, dan is Blancanieves een lofzang voor de Europese expressionistische cinema van de jaren twintig. Berger is er zich dan ook duidelijk van bewust dat hij met een visueel medium werkt, en benut dit gegeven optimaal. Samen met zijn cameraman Kiko de la Rica hanteert hij een zeer expressieve stijl, waarbij hij teruggrijpt naar filmtechnieken uit de periode van de stille film. Hij beperkt het gebruik van tussentitels en laat de beelden en de gezichten van zijn personages het verhaal vertellen. De hele cast levert hierbij een geweldige prestatie, met als uitblinkers Maribel Verdú als Encarna en Sofía Oria/Macarena García als Carmencita. De ster van de film blijft evenwel de memorabele cinematografie.

Blancanieves is  een intelligent en wondermooi verpakte hervertelling van een klassiek sprookje, dat zowel jong als oud zal weten te betoveren.

Jeroen Van Rossem Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Carmencita krijgt haar geheugen terug tijdens een groot stierengevecht en wordt hier vergiftigd door haar stiefmoeder Encara. Encara wordt gevat door de dwergen, die een stier op haar af sturen. Carmencita en de dwergen komen terecht in een circus waar ze als een act opgevoerd worden, waarbij het publiek haar mag proberen wakker te kussen. Een laatste scène toont een slapende Carmencita waarbij een traan langs haar wang rolt.