Body of Lies

Deze politieke thriller lijkt alles in huis te hebben om van een topfilm te kunnen spreken. Russell Crowe en Leonardo DiCaprio zijn doorgaans vrij kieskeurig en Ridley Scott is een regisseur van formaat. Dit intelligente filmvoer valt dan ook geslaagd te noemen, zij het dat er wel enkele bedenkingen over te maken vallen.

DiCaprio speelt Roger Ferris, een geheim agent die in Jordanië, Syrië en Irak op zoek is naar moslimextremisten met terroristische plannen. Hij slaagt er in te infiltreren en vrienden te maken op hoog niveau. Ondanks de trouw aan zijn baan, wil hij toch trachten recht in zijn schoenen te staan en vindt hij trouw belangrijk, ook aan de verkeerde vrienden. Toch blijft zijn werk iedere minuut levensgevaarlijk. Heel anders is het voor Ed Hoffman (Crowe), Roger's baas die zijn op eigen wijze een bijdrage levert van uit het thuisland. Tussen zijn huishoudtaken door tracht hij met behulp van haarscherpe satellietbeelden, irritante gsm-interventies en driftig laptopgetokkel, zijn steentje bij te dragen. Of liever gezegd: Roger naar zijn pijpen te doen dansen. De twee mannen zitten dan ook niet altijd op één lijn en dat kan vooral voor Roger ongunstig zijn.

Tussen enkele spectaculaire aciescènes door, slaagt Ridley Scott er in de complexe en soms wat droge vertelling zwierig en fascinerend te maken waarbij de kijker zeker gevat wordt door een zekere intensiteit.

De twee topacteurs leveren onberispelijk werk, zij het dat de rollen niet bijzonder veel inspanning vragen van zulke doorwinterde sterren. Crowe mag dan wel ouwelijk en gezet voor de dag komen, dat zagen we hem in The Insider ook al een keer doen. Toch laten beide heren deze film werken. De Nederlandse actrice Carice Van Houten werd overigens uit de film geknipt nadat haar personage wat overbodig bleek. Jammer voor haar, want Body of Lies is een uitgekiende, ultrarealistische en subtiel vertelde thriller over de strijd tegen het terrorisme, die door Scott met veel technisch vernuft in beeld gebracht. Tussen enkele spectaculaire aciescènes door, slaagt hij er in de complexe en soms wat droge vertelling zwierig en fascinerend te maken waarbij de kijker zeker gevat wordt door een zekere intensiteit. Anderzijds wil de prent ook een boeiend semi-psychologisch portret zijn van een samenwerking waarbij vertrouwen van het allerhoogste belang is. Roger heeft sterke morele waarden die botsen met de aard van zijn werk, Hoffman raast als een buldozer door zijn opdracht. Maar ze zijn wel van elkaar afhankelijk.

Ondanks de klasse die deze film ontegensprekelijk uitstraalt en er eigenlijk nauwelijks iets op de film aan te merken valt, verlaat je de bioscoopzaal toch niet geheel onder de indruk. De plot draait dan wel om vertrouwen en gewetenskwesties en de uitwerking is aangenaam sober en geloofwaardig, maar het omkaderende thema terrorisme kan moeilijk nog vanuit een ander standpunt bekeken worden dan dat al in zoveel andere film werd gedaan, hoe wisselend van kwaliteit die ook waren (The Kingdom, Rendition, Syriana). Dat doet ons helaas besluiten dat Body of Lies ondanks al zijn troeven wat te afstandelijk is en vooral, verrassend genoeg, nauwelijks bijblijft.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de