Bone Tomahawk

Bone Tomahawk is het langspeeldebuut van S. Craig Zahler. Hoewel Zahler enig succes verwierf met zijn romans, waarvan de meeste westerns zijn, bleven zijn scripts vaak hangen in het limbo van de filmproductie. Daarom besloot hij om in 2011 het heft in eigen handen te nemen en zelf in de regisseursstoel te kruipen om een van zijn scripts te verfilmen. De keuze viel op Bone Tomahawk, een western met enkele horrortinten en Kurt Russel in de hoofdrol.

In Bone Tomahawk voert Russel, die hier dezelfde majestueuze snor etaleert als in The Hateful Eight, als sheriff een kleine ‘posse’ aan om zijn hulpsheriff en de vrouw van een cowboy te redden uit de handen van een stam wilde Indianen. Maar wat begint als een ode aan John Fords klassieker The Searchers ontaardt in de derde akte in een ware nachtmerrie wanneer blijkt dat de stam bestaat uit kannibalistische holbewoners.

Vanaf het moment dat onze helden de schuilplaats bereiken van de troglodytes, zoals ze genoemd worden in de film, verplaatst de tot dan toe eerder Coenesque sfeer zich naar de middens van de splatterfilm. Zahler schotelt ons enkele bijzonder gruwelijke scènes voor, met als hoogtepunt de dood van de hulpscheriff. Maar de aanloop naar de groteske finale verloopt niet optimaal. De plot weet onvoldoende spanning op te roepen, hoewel in de proloog, waarbij twee rovers de begraafplaats van de stam onteren, duidelijk gehint wordt naar iets akelig. Bovendien kamp de plot ook met ritmeproblemen waarbij enkele scènes onnodig lang worden uitgetrokken.

Ode aan John Fords klassieker The Searchers die in de derde akte ontaardt in een ware nachtmerrie

De scènes in en nabij de grot niet meegerekend, voelt de film op visueel vlak ook ongeïnspireerd aan en komen de makers nergens verrassend uit de hoek. De acteursregie zit wel snor, maar de cineast kon voor zijn debuutfilm wel rekenen op het talent van Kurt Russel, Patrick Wilson, Matthew Fox en Richard Jenkins, die voor de komische noot zorgt. De dialogen zijn ook verrassend amusant en we krijgen zelf enige karakteruitdieping van personages die eerder binnen de stereotypen vallen. Zo toont Zahler zichzelf eerder als een gegadigd scenarist dan regisseur.

Jeroen Van Rossem Helemaal (niet) akkoord? Lees de