Borat: Cultural Learnings of America for Make Benefit Glorious Nation of Kazakhstan

Met welke wagen rijdt u best in op een groepje zigeuners? Mag u een prostituee uitnodigen op een formeel souper? Hoe vraagt u Pamela Anderson ten huwelijk? Deze, en nog vele andere hilarische vragen en situaties kan u vanaf deze week voor de simpele prijs van een ticketje gaan bekijken in de bioscoop.

Borat, een uiterst geinig typetje van de Britse komiek Sacha Baron Cohen, betreft een Kazachstaanse reporter die, overal waar hij komt, een cultuurschok ter grootte van een volwassen atoombom veroorzaakt. Oorspronkelijk verscheen de Kazachstaan slechts als tussendoortje in de Ali G-show -ook al een typetje van Cohen. Het bescheiden kassucces van de film rond Ali G moet Cohen aan het denken hebben gezet. Ofwel was zijn doel ietwat nobeler en wou hij de mensheid aan het lachen brengen, of toch tenminste het toffe deel van de mensheid: in zowat elk land ter wereld valt de film onder de striktste keuring. En, vraagt u nu, is de film naast honderd procent grof ook een beetje grappig? Reken maar van wel.

Kazachstaans sterreporter Borat krijgt van het ministerie van zijn land het geld en de opdracht een documentaire over Amerika te draaien. Samen met zijn producer arriveert hij in New York, alwaar hij het tijdens een aflevering van Baywatch stevig te pakken krijgt voor Pamela Anderson. Hij overtuigt zijn producer, vastbesloten als hij is om La Anderson ten huwelijk te vragen, om met een wagen naar Californië te trekken. Onderweg belandt onze held in de meest onwaarschijnlijke avonturen: van een feministische praatgroep waar hij verkondigt dat de hersenen van een vrouw niet groter zijn dan die van een eekhoorn, over een formeel souper dat hij volledig ruïneert tot een surrealistische rodeo waarin onze sterreporter onder luid gejuich verkondigt dat Kazachstan Amerika steunt in zijn war of terror. Zal Borat uiteindelijk Anderson te zien krijgen? En zal ze ja zeggen?

Het pleit voor Cohen dat hij wel degelijk all the way gaat en nog geen nanoseconde uit zijn rol valt. Het maakt dat je je meteen afvraagt of de reacties van de verbijsterde Amerikanen in Borats omgeving puur natuur of in scène gezet zijn. Op sommige momenten hoopten we op het laatste, vooral bij die Amerikaanse redneck die Borat adviseert zijn snor af te scheren want "zo lijk je teveel op een terrorist." Sommige scènes zijn ook lichtjaren over the top: onwillekeurig knijp je je ogen dicht als Borat en zijn tweehonderd kilo dikke producer naakt beginnen te worstelen. Maar het overgrote deel van deze prent is zowel politiek incorrect als onweerstaanbaar grappig, een Team America in het kwadraat zo u wil. En wij waren niet alleen: als een mexican wave rolden de lachsalvo's door de zaal. Toch vreemd dat Cohen, geheel contrapuntisch, delen uit de soundtracks van Kusturica's Time of the Gypsies en Arizona Dream op zijn film plakt; alsof hij voor alle duidelijkheid nog eens haarfijn wil stipuleren dat het allemaal maar om te lachen is.

Hoedanook, dit filmpje is, na Rob Van Eycks onvolprezen The Afterman 2, verplicht voer voor studenten; eigenlijk is het de ultieme terrasfilm. Liefst te consumeren op een donderdagavond, voor het uitgaan en in de nabijheid van een bak bier. Wedden dat uw avond niet meer stuk kan?

Filip Hermans Helemaal (niet) akkoord? Lees de