Bringing Out The Dead

We hebben er even op moeten wachten, maar de nieuwe Scorsese is eindelijk te bewonderen in de bioscoopzalen. Zoals vanouds levert Martin Scorsese weer een pareltje af. Met Bringing Out The Dead heeft hij zich niet toegelegd op de maffiascène, maar criminaliteit blijft toch één van zijn stokpaardjes. Alhoewel het niet expliciet aan bod komt, is er ook in deze prent geen ontkomen aan.

Hoofdpersonage in deze paramedics-pic is Frank Pierce, vertolkt door Nicolas Cage die zich nog maar eens diep in de onderbuik van de Amerikaanse samenleving heeft genesteld om zich te laten inspireren (zie ook 8 MM) Cage is werkzaam als paramedic in het New York van het begin van de jaren '90.

Toen heersten er in de buurt van Times Square nog drugsoorlogen en was het allesbehalve een propere stad. Er was dus nog geen sprake van ene Guiliani. Frank Pierce is dan ook een weerspiegeling van dit trieste, depressieve klimaat en gaat duidelijk gebukt onder de gevolgen van de stadsgekte en de

straatcriminaliteit. 's Nachts maakt hij zich op voor weer een nachtje cruisen door de straten van New York. Mensen op het nippertje redden van de dood of mensen zien sterven in zijn handen - het is een deel van zijn nachtelijke job en het wordt hem stilaan te veel.

Wanneer hij evenwel wordt opgeroepen voor weer een hartaanval blijkt dit zijn ticket naar een betere wereld. Daar ontmoet hij immers Mary Burke, vertolkt door Patricia Arquette (een glimp van hoop) en ontstaat er een speciale relatie tussen twee verloren zielen. Maar dit uitstapje duurt natuurlijk maar tot de volgende oproep. In deze woelige en donkere wereld is er geen tijd om even stil te staan, mensenlevens staan immers op het spel.

Twee dagen en drie nachten stuurt Scorsese ons mee op het pad van de paramedic in New York City. Pierce moet deze kwellingen niet op zijn eentje doorstaan. Hij wordt iedere nacht vergezeld van een buddy en iedere buddy heeft zo zijn manier om zich door die helse nachten te sleuren. Ving Rhames, Tom Sizemore en John Goodman leveren puik werk af en geven nog een extra tintje aan de mistroostige sfeer die doorheen de hele film waait.

Scorsese heeft zich dus weer van zijn beste kant laten zien en pakt nog maar eens uit met zijn kunnen. Zoals in al zijn films is er sprake van een fabelachtige sfeerschepping en laat hij niets aan het toeval over. Ieder detail is perfect uitgewerkt, van de straatstenen tot het interieur van het ziekenhuis. Massa's research lag dan ook aan de basis van deze prent en ook zijn acteurs hebben diep gegraven naar het personage dat ze moeten vertolken, waardoor alles op zijn plaats valt en een schitterende film het resultaat is.

Zo reed de ambulance 's nachts echt door de straten van New York en moesten de acteurs hun zinnen hebben gezegd vooraleer ze een rood licht hadden bereikt. Toch roept de film regelmatig herinneringen op aan 'Taxi driver'. Ook daar was er sprake van een gealiëneerde ziel en ook daar bracht een jonge vrouw hoop in het leven van deze persoon. Cage acteert misschien wel een beetje op automatische piloot na gelijkaardige films, zoals City Of Angels en 8 MM, maar levert toch een geloofwaardige prestatie af. Cage stortte zich in het nachtleven van New York en L.A. en reed mee met de ambulance om een juiste weergave van de gemoedstoestand van zijn personage te kunnen neerzetten.

Zijn vrouw Patricia Arquette krijgt dan weer een rol in haar pollen geduwd die niet echt gemakkelijk is om over te brengen, maar bewijst nog maar eens dan ze tot de beste actrices van het moment behoort. Een perfecte cast dus in een bijna perfecte film. Wat wil je nog meer. Allen daarheen !!

Sven Van Beirs Helemaal (niet) akkoord? Lees de