Casanova

Genre: Komedie | Duur: 1u52 | 2005 | Release: 29 Maart 2006 | Land: VS | Regie: Lasse Hallström | Cast: Heath Ledger, Sienna Miller, Jeremy Irons, Charlie Cox, Lena Olin, Oliver Platt, Ken Stott, Helen McCrory

Na zijn loodzware rol in Brokeback Mountain had Heath Ledger duidelijk nood aan iets heel triviaals. Hij koos dan ook voor de hoofdrol in het luchtige Casanova, een (fictieve) komedie over de gelijknamige legendarische verleider.

We bevinden ons in het Venetië van de 18e eeuw. Casanova flirt en verleidt als geen ander en haalt zich daardoor de woede van de kerk op het hoofd. De doge van Venetië vindt Casanova echter amusant genoeg om hem met rust te laten. Tot bisschop Pucci er op uit wordt gestuurd om de immorele playboy eens ernstig op de vingers te tikken. De doge raadt Casanova dan ook aan snel te trouwen om op een goed blaadje te staan bij de kerk. Uitverkorene is de jonge Victoria, die echter stiekem aanbeden wordt door de verlegen Giovanni. Diens zuster Francesca schrijft onder een pseudoniem feministische pamfletten en belandt daardoor ook op Pucci's zwarte lijst. Dan duikt ook Papprizzio op, de man wiens identiteit Casanova aangenomen had om Victoria te kunnen verleiden. Het gevolg is een chaotische bedoening vol sluwe listen en verwisselde identiteiten.

Lasse Hallström zit al een tijdje op het verkeerde spoor, maar is wel altijd al goed geweest in het schieten van mooie plaatjes. Met het feestelijke Venetië als decor weet hij van Casanova dan ook opnieuw een zeer aantrekkelijke film te maken. Een fatsoenlijke plot ontbreekt echter, al zijn de romantische verwikkelingen en kat-en-muis-spelletjes doorheen Venetië nog vrij vermakelijk. Tot de focus vooral op kolder komt te liggen en de boel ééntonig wordt. Casanova is uiteindelijk dus niet meer dan een vlot niemendalletje, met weliswaar spitse dialogen en aanstekelijk acteerwerk. Vooral Oliver Platt is goed op dreef en Jeremy Irons verrast met een mooi gedoseerde komische vertolking.

Dit vrolijk voortkabbelend rommeltje is puur escapisme, een frivoliteit die voor wat afwisseling kan zorgen tussen het kijken naar meer essentiële en ernstigere films. Hopelijk dacht Ledger er ook zo over, want nu we weten wat hij in zijn mars heeft mag hij dit soort films wat ons betreft gerust aan anderen overlaten.